രജനി ജാനു

ഇന്ത്യയിലെങ്ങും സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക പിന്നോക്കാവസ്ഥയിലുള്ള ദളിത്-ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളില്‍പ്പെട്ട പെണ്‍കുട്ടികളും സ്ത്രീസമൂഹവും ലൈംഗിക അതിക്രമങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയരാകുകയും പൊതു ഇടങ്ങളില്‍ വലിച്ചിഴക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത് സ്വാഭാവിക വാര്‍ത്തകളോ വാര്‍ത്തകള്‍പോലുമല്ലാതാകുന്ന ഒരു സമൂഹ്യാന്തരീക്ഷം നിലനില്‍ക്കുന്നുണ്ടെന്ന് നാം വിസ്മരിക്കരുത്. ഇത്തരം അതിക്രമങ്ങള്‍ ദൃശ്യവല്‍ക്കരിക്കപ്പെടാതെ പോകുമ്പോള്‍ പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനപോലും അവര്‍ക്കൊപ്പമുണ്ടാകുന്നില്ല. അതിക്രമങ്ങളില്‍ ദലിത് ആദിവാസിസ്ത്രീ survivor ആകുമ്പോള്‍ പ്രതികരിക്കാത്ത സമൂഹം ദളിതനായ പുരുഷനോ പ്രബലനല്ലാത്ത പുരുഷനോ പ്രതിസ്ഥാനത്ത് എത്തുമ്പോള്‍ ശക്തമായി പ്രതിഷേധിക്കുന്ന കാഴ്ചയ്ക്കും സമീപകാലത്തും അല്ലാതെയും കേരളവും സാക്ഷിയായിട്ടുണ്ട്.

മാനഭംഗത്തിനിരയായ പെണ്‍കുട്ടി എന്ന പദപ്രയോഗം ലിംഗവിവേചനത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതാണ്. ലൈംഗികമായ അതിക്രമം പെണ്‍കുട്ടിയുടെ മാനത്തെ ബാധിക്കുന്നുവെന്ന് പറയപ്പെടുന്നത് തികച്ചും സ്ത്രീവിരുദ്ധവും സ്ത്രീമാത്രം കാത്തുസൂക്ഷിക്കേണ്ടത് എന്ന് നിഷ്കര്‍ഷിക്കപ്പെടുന്നതുമായ ‘കന്യകാത്വ സങ്കല്പം’ (Virginity concept) മായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്. അതുപോലെതന്നെ ഇര (victim) എന്ന വാക്കിന് ബദലായി survivor തുടങ്ങിയ പദങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ചുതുടങ്ങേണ്ടതാണ്. ഡല്‍ഹിയില്‍ അതിക്രമത്തിനെതിരെ ഉയര്‍ന്നുവന്ന വന്‍പ്രതിഷേധം ഗവണ്‍മെന്റിനെ ഉണര്‍ത്താനും ഫാസ്റ്ട്രാക്ക് കോടതികള്‍ സ്ഥാപിക്കുക തുടങ്ങിയ ചില അടിയന്തിര തീരുമാനങ്ങള്‍ എടുക്കാന്‍  പ്രേരിപ്പിച്ചു എന്നത് ഗുണകരമായ വസ്തുതയാണ്.
പ്രസ്തുതസംഭവം വന്‍ പ്രതിക്ഷേധത്തിനിടയാക്കിയതിന്റെ കാരണങ്ങളിലൊന്നായി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത് അതിന്റെ പൈശാചികതയും തീവ്രതയുമാണ്. അതിക്രമത്തിന്റേയും പ്രതിഷേധത്തിന്റെയും പരസ്പര ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള  ചര്‍ച്ചകള്‍ക്ക് പ്രസക്തിയുണ്ട്. ഇത് ഒരു  പൊതുസ്ഥലത്താണ് ഉണ്ടായത് എന്നുള്ളതും പെണ്‍കുട്ടി മധ്യവര്‍ഗ്ഗ, ഉപരിവര്‍ഗ്ഗ പ്രാതിനിധ്യം ഏറെയുള്ള മെഡിക്കല്‍ രംഗത്തെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളില്‍ ഒരാളാണ് എന്നുള്ളതും പ്രതിഷേധത്തിന് ആക്കംകൂട്ടിയ വസ്തുതയാണ്. ഒരു പ്രത്യേക രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടിയുടേയോ മറ്റോ ആഹ്വാനമില്ലാതെ തന്നെ പ്രതിഷേധക്കാരെ ഒരുമിപ്പിച്ച സാമൂഹിക ചുറ്റുപാട് എന്താണെന്ന അന്വേഷണത്തിന് പ്രസക്തിയുണ്ട്.

മാധ്യമങ്ങളും പൊതുസമൂഹവും പ്രാധാന്യം കൊടുക്കാതിരുന്നതും എന്നാല്‍ പ്രധാനപ്പെട്ടതുമായ ഒരു വസ്തുത പ്രതികളുടേയും survivor ന്റേയും സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക സാഹചര്യങ്ങളാണ്. ഇന്ത്യയിലെങ്ങും സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക പിന്നോക്കാവസ്ഥയിലുള്ള ദളിത്-ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളില്‍പ്പെട്ട പെണ്‍കുട്ടികളും സ്ത്രീസമൂഹവും ലൈംഗിക അതിക്രമങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയരാകുകയും പൊതു ഇടങ്ങളില്‍ വലിച്ചിഴക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത് സ്വാഭാവിക വാര്‍ത്തകളോ വാര്‍ത്തകള്‍പോലുമല്ലാതാകുന്ന ഒരു സമൂഹ്യാന്തരീക്ഷം നിലനില്‍ക്കുന്നുണ്ടെന്ന് നാം വിസ്മരിക്കരുത്. ഇത്തരം അതിക്രമങ്ങള്‍ ദൃശ്യവല്‍ക്കരിക്കപ്പെടാതെ പോകുമ്പോള്‍ പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനപോലും അവര്‍ക്കൊപ്പമുണ്ടാകുന്നില്ല. ഇത്തരം അതിക്രമങ്ങളില്‍ ദലിത് ആദിവാസിസ്ത്രീ survivor ആകുമ്പോള്‍ പ്രതികരിക്കാത്ത സമൂഹം ദളിതനായ പുരുഷനോ പ്രബലനല്ലാത്ത പുരുഷനോ പ്രതിസ്ഥാനത്ത് എത്തുമ്പോള്‍ ശക്തമായി പ്രതിഷേധിക്കുന്ന കാഴ്ചയ്ക്കും സമീപകാലത്തും അല്ലാതെയും കേരളവും സാക്ഷിയായിട്ടുണ്ട്. കീഴാള ശരീരങ്ങളിലാണ് ഇത്തരം പ്രതികളേയും ഇടനിലക്കാരേയും സമൂഹം അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.
ഈ സംഭവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അരുന്ധതീറോയ് പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചത്, സമൂഹത്തില്‍ നിലനില്‍ക്കുന്ന ജാതി, വര്‍ഗ്ഗ അന്തരങ്ങള്‍സ്ത്രീകള്‍ക്കുനേരെയുള്ള അതിക്രമങ്ങളില്‍ പ്രധാനപങ്കുവഹിക്കുന്നു എന്നാണ്.

ഇന്ത്യന്‍ശിക്ഷാനിയമം അനുസരിച്ച് ഒരു സ്ത്രീ ബലാത്ക്കാരത്തിന് വിധേയമായി എന്ന് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത് ലിംഗം സ്ത്രീശരീരത്തില്‍ പ്രവേശിച്ചാല്‍ മാത്രമാണ്. മറ്റ് അതിക്രമങ്ങളൊന്നും ബലാല്‍സംഗത്തിന്റെ പരിധിയില്‍  വരുന്നില്ല.
ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഉയര്‍ന്നുവന്ന മറ്റൊന്ന്, പ്രതികള്‍ക്ക് വധശിക്ഷ നല്‍കണോ വേണ്ടയോ എന്നുള്ളതാണ്. വധശിക്ഷ വളരെ ലളിതവും പെട്ടന്ന് അവസാനിക്കുന്നതുമാണ്.  survivor കടന്നുപോകുന്ന ശാരീരിക, മാനസിക അസ്വാസ്ഥ്യങ്ങള്‍ക്ക് സമാനമായ അവസ്ഥ പ്രതിക്കും അനുഭവവേദ്യമാക്കണം. ഇത്തരം അതിക്രമങ്ങള്‍ക്കെതിരെയുള്ള പ്രതികരണശേഷി വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനു പകരം ഭൂരിഭാഗം മാധ്യമങ്ങളും പൊതുസമൂഹത്തില്‍ ഭീതി സൃഷ്ടിക്കുന്ന രീതിയിലാണ് ഈ സംഭവത്തെ അവതരിപ്പിച്ചത്. ഇത്തരം അതിക്രമങ്ങള്‍ക്ക് ഫലപ്രദമായ ഹ്രസ്വകാല-ദീര്‍ഘകാല പ്രതിവിധികളെക്കുറിച്ച് ഭൂരിഭാഗം മാധ്യമങ്ങളും ചര്‍ച്ചചെയ്തതായി ശ്രദ്ധയില്‍പെട്ടില്ല. അതിക്രമങ്ങളില്‍ പ്രതിയാകുന്നവരുടെ സര്‍ക്കാര്‍ ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ നിഷേധിക്കുക,  അവരുടെ സ്ഥിരം റെക്കാര്‍ഡുകളായ വോട്ടര്‍ തിരിച്ചറിയല്‍ കാര്‍ഡ്, റേഷന്‍കാര്‍ഡ്, ആധാര്‍കാര്‍ഡ്, പാസ്പോര്‍ട്ട് തുടങ്ങിയവയില്‍ ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടയാള്‍ എന്ന വിവരം രേഖപ്പെടുത്തേണ്ടതാണ്. ഇത്തരം പ്രതികളെ നിഷേധിക്കുക, ഉപേക്ഷിക്കുക തുടങ്ങിയ രാഷ്ട്രീയപരമായ തീരുമാനങ്ങള്‍ എടുക്കാന്‍ സന്നദ്ധരായ പ്രതികളുടെ കുടുംബങ്ങളെ  ഗവണ്‍മെന്റും പൊതുസമൂഹവും അര്‍ഹമായ രീതിയില്‍ സഹായിക്കേണ്ടതാണ്.
പെണ്‍കുട്ടിക്ക് നേരിടേണ്ടിവരുന്ന ലൈംഗിക അതിക്രമത്തില്‍നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ആണ്‍കുട്ടിക്ക് നേരിടേണ്ടിവരുന്ന ലൈംഗിക അതിക്രമത്തെ അംഗീകരിക്കാന്‍ സമൂഹം തയ്യാറാകാറില്ല. ആണ്‍കുട്ടിക്ക് കന്യാകത്വം എന്നപ്രശ്നം ഇല്ലാത്തതാണ് ഇതിനുകാരണം. ഇത്തരത്തില്‍ അമര്‍ത്തപ്പെടുന്ന അതിക്രമ അനുഭവം പിന്നീട് അവന്റെ വ്യക്തിത്വത്തെ തന്നെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നു എന്നത് ഗൌരവമായി പരിഗണിക്കേണ്ടതാണ്. അമ്മ, പെങ്ങള്‍ ഇവരെക്കൂടാതെ സുഹൃത്ത്, സഹപാഠി, സഹപ്രവര്‍ത്തക, പ്രണയിനി (കാമുകി) ഭാര്യ എന്നിവരേയും തുല്യവ്യക്തികളായി പരിഗണിക്കുന്ന പുതിയ ആണത്തസങ്കല്പം നിര്‍മ്മിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്. പുരുഷാധിപത്യസമൂഹത്തിലെ ലിംഗ, ജാതി വ്യത്യാസങ്ങളെ ഇല്ലായ്മചെയ്യാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ കുട്ടിക്കാലംമുതല്‍ കുടുംബം, സ്കൂള്‍ തുടങ്ങിയ സാമൂഹ്യസ്ഥാപനങ്ങള്‍ വഴിയുള്ള ഒരു അനൌപചാരിക വിദ്യാഭ്യാസത്തില്‍കൂടി സാധ്യമാക്കിയാല്‍ മാത്രമേ യഥാര്‍ത്ഥ ദീര്‍ഘകാല പരിഹാരം സാധ്യമാകൂ.

ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഉയര്‍ന്നുവന്ന മറ്റൊന്ന്, പ്രതികള്‍ക്ക് വധശിക്ഷ നല്‍കണോ വേണ്ടയോ എന്നുള്ളതാണ്. വധശിക്ഷ വളരെ ലളിതവും പെട്ടന്ന് അവസാനിക്കുന്നതുമാണ്.  survivor കടന്നുപോകുന്ന ശാരീരിക, മാനസിക അസ്വാസ്ഥ്യങ്ങള്‍ക്ക് സമാനമായ അവസ്ഥ പ്രതിക്കും അനുഭവവേദ്യമാക്കണം. ഇത്തരം അതിക്രമങ്ങള്‍ക്കെതിരെയുള്ള പ്രതികരണശേഷി വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനു പകരം ഭൂരിഭാഗം മാധ്യമങ്ങളും പൊതുസമൂഹത്തില്‍ ഭീതി സൃഷ്ടിക്കുന്ന രീതിയിലാണ് ഈ സംഭവത്തെ അവതരിപ്പിച്ചത്. 

എല്ലാ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കും സ്ത്രീകള്‍ക്കും അക്രമികളെ മാനസികവും ശാരീരികവുമായി നേരിടുന്നതിന് താല്‍ക്കാലിക പരിഹാരമെന്ന നിലയില്‍ ഗവണ്‍മെന്റ് സൌജന്യമായി കായികപരിശീലനം സാധ്യമാക്കേണ്ടതാണ്. ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ലിംഗ ബോധന പരിപാടികള്‍ സംഘടിപ്പിക്കുക എന്നതും അത്യാവശ്യമാണ്. എല്ലാറ്റിനുമുപരിയായി പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കും സ്ത്രീകള്‍ക്കുമെതിരെ നടക്കുന്ന അതിക്രമങ്ങള്‍ പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ മാനുഷികപ്രശ്നമായി പരിഗണിച്ച് പ്രതികളെ ഒറ്റപ്പെടുത്താനും survivorന് ആവശ്യമായ സഹായം ലഭ്യമാക്കാനുമുള്ള സാമൂഹ്യ അന്തരീക്ഷംതന്നെയാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടത്.

Read more: 

പിന്തിരിപ്പന്‍ ശക്തികള്‍ മുതലെടുപ്പിനെത്തുന്നു