സെക്യുലർ മേളങ്ങളും അസുര താളങ്ങളും

ആര്യ പി ദിനേശ് , അജയൻ ഇടുക്കി.
മണ്ഡൽ കാലഘട്ടത്തിനു ശേഷം ദളിത്‌ ബഹുജൻ വിദ്യാർഥികൾ കലാലയ രാഷ്ട്രീയ ഭൂമികയിൽ ഇടം പിടിച്ചപ്പോഴാണ്, ഹൈന്ദവ താൽപര്യത്തിന് സംരഷണവലയം തീർത്ത ബിംബങ്ങളും, ആശയങ്ങളും ചോദ്യം ചെയ്തു തുടങ്ങിയത്. പ്രത്യകിച്ചും ഹൈന്ദവത അടിചേൽപ്പിച്ച രാഷ്ട്രീയ, സാമൂഹിക മുറിവുകളെ അക്കാദമിക് തലങ്ങളിൽ മാത്രം കേന്ദ്രീകരിക്കാതെ സാമൂഹിക തലത്തിലും ശ്രേദ്ധപെടുത്താൻ ഇത്തരം ആശയങ്ങൾക്ക് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. നവ- ഹിന്ദു ലിബറലുകൾ ഉയർത്തുന്ന ഹൈന്ദവ ദേശീയതയുടെ മതേതരത്വ മനോഭാവത്തെയാണ് ദളിത്‌ വിദ്യാർഥികൾ ചോദ്യം ചെയ്തു തുടങ്ങിയത്. ഒരിക്കലും ഹിന്ദു മത ‘പൊതു’ താൽപര്യങ്ങളോട് സമരസം പുലർത്താത്ത ദളിത്‌ വിദ്യാർഥി സംഘടനകൾ വിപ്ലവകരമായിട്ടല്ല ഇത്തരം ആശയങ്ങളെ നേരിട്ടത് മറിച്ച് ചരിത്രപരമായി, സാംസ്കാരികമായി ഹൈന്ദവതയുടെ ഭാഗമല്ല എന്ന് സ്വയം പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ടാണ്. അസുരിയൻ EFLU അഥവാ, EFLU വിലെ അസുര ഫെസ്റ്റിവലിന്റെ പ്രസക്തിവരുന്നത് ഇവിടെയാണ്.

”അല്ലയോ ഇന്ദ്രാ, ആര്യന്മാരുടെ ശത്രുക്കള്‍ക്ക് നാശം വരുത്തിയതിന് അവരദ്ദേഹത്തെ സ്തുതിക്കുന്നു. ഒരസുരന്റെ ഗര്‍ഭിണികളായ ഭാര്യമാരെ മുഴുവനും വധിച്ചതിനു അവരദ്ദേഹത്തെ സ്തുതിക്കുന്നു. അസുരന്മാരുടെ ആയിരക്കണക്കിന് ഗ്രാമങ്ങള്‍ നശിപ്പിച്ചതിന് അവരദ്ദേഹത്തെ സ്തുതിക്കുന്നു. ലക്ഷക്കണക്കിന് ദാസ്യുക്കളെ വധിച്ചതിനു അവരദ്ദേഹത്തെ സ്തുതിക്കുന്നു. അനാര്യന്മാര്‍ക്കിടയില്‍ കൂടുതല്‍ വലിയ നാശം വരുത്തിവെക്കണമെന്ന് അവര്‍ ഇന്ദ്രനോട് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.”
ഋഗ്‌വേദ സൂക്തങ്ങള്‍ , വിപ്ലവവും പ്രതിവിപ്ലവവും ഡോ അംബേദ്കര്‍ സമ്പൂര്‍ണ കൃതികള്‍ , വാല്യം 7. പുറം 35.

അസുരന്മാര്‍ക്ക് വേണ്ടി ഒരാഘോഷം എന്നുകേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ ചിലപ്പോള്‍ രസകരമായ കാഴ്ചയോ, തമാശയോ, പേക്കൂത്തോ ആയി പലര്‍ക്കും തോന്നിയേക്കാം.
കഴിഞ്ഞ നാലുവര്‍ഷങ്ങളായി ഹൈദ്രാബാദിലുള്ള പല യൂണിവേഴ്‌സിറ്റികളിലും ഇത്തരത്തിലുള്ള ആഘോഷങ്ങള്‍ കണ്ടുവരുന്നുണ്ട്. ഇങ്ങനെയുള്ള ആഘോഷങ്ങള്‍ പൊതു കാഴ്ചപ്പാടില്‍നിന്നും, വിശ്വാസ സമ്പ്രായങ്ങളില്‍നിന്നും എങ്ങനെ വേറിട്ട് നില്‍ക്കുന്നു എന്നതിന്റെ പ്രസക്തിയാണ് ഇവിടെ വിശകലനം ചെയ്യുന്നത്.
യുണിവേർസിറ്റികൽ, ഓഫീസുകൾ, ഗവണ്മെന്റ്, സ്ഥാപനങ്ങൾ തുടങ്ങിയ പൊതു ഇടങ്ങളിൽ മതപരമായ
ആഘോഷങ്ങളും, ചിഹ്നങ്ങളും മതേതരത്വ ആശയത്തെ വിഭിന്നമായി ചിന്തിപ്പിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് നോക്കേണ്ടതാണ്, പ്രത്യേകിച്ചും യൂണിവേഴ്‌സിറ്റികളില്‍. വ്യത്യസ്തമായ ആശയങ്ങളും, ചര്‍ച്ചകളും വ്യക്തിത്വങ്ങളും സമ്മേളിക്കുന്ന ഒരിടമാണ് തലാല്‍ അസദ് പറയുന്നു. “The public sphere is not an empty space for carrying out debates. It is constituted by the sensibilities- memories and aspirations, fears and hopes- of speakers and listeners”.
ഇങ്ങനെയുള്ള വ്യത്യസ്ത രാഷ്ട്രീയ-മത വിശ്വാസങ്ങള്‍ ഒത്തുചേരുന്ന പൊതുഇടങ്ങള്‍ എങ്ങനെയാണ് ഒരു പ്രത്യേകതരം മത സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മാത്രം സ്വത്തായി നിലകൊള്ളുന്നത്. ഉസ്മാനിയ സര്‍വകലാശാല ദളിത്, ബഹുജന്‍, മതന്യൂനപക്ഷ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഈറ്റില്ലമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്ന സാഹചര്യത്തിലാണ് ഇത്തരം അസുര ആഘോഷങ്ങളുടെ പ്രസക്തി ചര്‍ച്ചയാകുന്നത്.
മണ്ഡല്‍ കാലഘട്ടത്തിനുശേഷം ദളിത് ബഹുജന്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ കലാലയ രാഷ്ട്രീയഭൂമികയില്‍ ഇടം പിടിച്ചപ്പോഴാണ്, ഹൈന്ദവ താല്‍പര്യത്തിന് സംരക്ഷണവലയം തീര്‍ത്ത ബിംബങ്ങളും, ആശയങ്ങളും ചോദ്യം ചെയ്തു തുടങ്ങിയത്. പ്രത്യേകിച്ച് ഹൈന്ദവത അടിച്ചേല്‍പ്പിച്ച രാഷ്ട്രീയ, സാമൂഹിക മുറിവുകളെ അക്കാദമിക് തലങ്ങളില്‍ മാത്രം കേന്ദ്രീകരിക്കാതെ സാമൂഹിക തലത്തിലും ശ്രദ്ധപെടുത്താന്‍ ഇത്തരം ആശയങ്ങള്‍ക്ക് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.

________________________________
ഇന്ത്യയിലെ പല യൂണിവേർസിറ്റികളിലും മുഖ്യധാര ഹൈന്ദവ ആഘോഷങ്ങൾ അക്കാദമിക് ഘടനയുടെ ഭാഗമായി തന്നെ വൻതോതിൽ ആഘോഷിക്കുന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും ദസറ, ഹോളി, ഗണേഷ് ചധുർത്തി, ദുർഗ്ഗ പൂജ, ദീപാവലി, തുടങ്ങിയ ദേശീയ ഹിന്ദു ആഘോഷങ്ങൾ മഹത്വവൽക്കരിക്കുന്നത്, അസുരന്മാരാൽ വധിക്കപ്പെട്ട അസുരന്മാരുടെ പതനത്തെയാണ്. കൊലപാതക രാഷ്ട്രീയത്തെ മതപരമായആഘോഷമാക്കിമാറ്റുന്ന ഈ വ്യവസ്ഥിതിയെയാണ് കാഞ്ച ഐലയ്യയും വിമർശിച്ചത്. പുരാണ കഥകളിലെ വില്ലൻ പരിവേഷങ്ങളായി അസുരന്മാർ ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുമ്പോൾ നായകൻ/ നായിക സങ്കൽപത്തിലെ ദേവീ/ ദേവന്മാർ യാഥാർത്ഥ്യ ജീവിതത്തിലെ രക്ഷകരായി ആത്മീയ അറകളിൽ ഭദ്രമായി ഉറഞ്ഞുതുള്ളുന്നു. ഹൈന്ദവത ചതിയുടെയും, അസമത്വത്തിന്റെയും തേർവാഴ്ച യാണെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവാണ് ദളിത്‌ വിദ്യാർഥികളെ അസുര ആഘോഷങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നത്.  
________________________________

നവ- ഹിന്ദു ലിബറലുകള്‍ ഉയര്‍ത്തുന്ന ഹൈന്ദവ ദേശീയതയുടെ മതേതരത്വ മനോഭാവത്തെയാണ് ദളിത് വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ ചോദ്യം ചെയ്തു തുടങ്ങിയത്. ഒരിക്കലും ഹിന്ദുമത ‘പൊതു’ താല്‍പര്യങ്ങളോട് സമരസം പുലര്‍ത്താത്ത ദളിത് വിദ്യാര്‍ഥി സംഘടനകള്‍ വിപ്ലവകരമായിട്ടില്ല ഇത്തരം ആശയങ്ങളെ നേരിട്ടത് മറിച്ച് ചരിത്രപരമായി, സാംസ്‌കാരികമായി ഹൈന്ദവതയുടെ ഭാഗമല്ല എന്ന് സ്വയം പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ടാണ്. ‘അസുരിയന്‍ EFLU’അഥവാ,’EFLU വിലെ അസുരഫെസ്റ്റിവലി’ന്റെ പ്രസക്തിവരുന്നത് ഇവിടെയാണ്. സവര്‍ണ ഹിന്ദുബോധത്തെ അക്കാദമിക് തലത്തിലും സാംസ്‌കാരികതലത്തിലും ഒരുപോലെ ചോദ്യം ചെയ്യാന്‍ ഇത്തരം രാഷ്ട്രീയത്തിന് കഴിയുന്നുണ്ട്.

ഇന്ത്യയിലെ പല യൂണിവേഴ്‌സിറ്റികളിലും മുഖ്യധാരഹൈന്ദവ ആഘോഷങ്ങള്‍ അക്കാദമിക് ഘടനയുടെ ഭാഗമായി തന്നെ വന്‍തോതില്‍ ആഘോഷിക്കുന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും ദസറ, ഹോളി, ഗണേഷ് ചതുര്‍ത്ഥി, ദുര്‍ഗ്ഗാപൂജ, ദീപാവലി തുടങ്ങിയ ദേശീയ ഹിന്ദു ആഘോഷങ്ങള്‍ മഹത്വവല്‍ക്കരിക്കുന്നത് സുരന്മാരാല്‍ വധിക്കപ്പെട്ട അസുരന്മാരുടെ പതനത്തെയാണ്. കൊലപാതക രാഷ്ട്രീയത്തെ മതപരമായ ആഘോഷമാക്കിമാറ്റുന്ന ഈ വ്യവസ്ഥിതിയെയാണ് കാഞ്ച ഐലയ്യയും വിമര്‍ശിച്ചത്. പുരാണകഥകളിലെ വില്ലന്‍ പരിവേഷങ്ങളായി അസുരര്‍ ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ നായകന്‍/നായിക സങ്കല്പത്തിലെ രക്ഷകരായി ആത്മീയ അറകളില്‍ ഭദ്രമായി ഉറഞ്ഞുതുള്ളുന്നു. ഹൈന്ദവത ചതിയുടെയും, അസമത്വത്തിന്റെയും തേര്‍വാഴ്ചയാണെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവാണ് ദളിത് വിദ്യാര്‍ഥികളെ അസുര ആഘോഷങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നത്. കൊലചെയ്യപ്പെട്ട അസുരര്‍ ആയിരുന്നു എന്നും, അവരുടെ ചരിത്രം എന്തായിരുന്നു
എന്നുമുള്ള പഠനങ്ങളാണ് ഇന്ത്യന്‍ ചരിത്രത്തെ പുനര്‍വിചിന്തനത്തിനു വിധേയമാക്കുന്നത്. ചരിത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വസ്തുതകള്‍ പരിശോധിക്കുമ്പോള്‍ സാഹിത്യത്തിന് അതി പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കേണ്ടിവരും. ഹിന്ദുവിശ്വാസിപ്രമാണങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന ഉറവിടങ്ങളായ വേദങ്ങളും, ഉപനിഷത്തുകളും, രാമായണ – മഹാഭാരതകഥകളും ഇത്തരത്തിലുള്ള അസുരനിഗ്രഹങ്ങള്‍ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
എന്നുമുള്ള പഠനങ്ങളാണ് ഇന്ത്യന്‍ ചരിത്രത്തെ പുനര്‍വിചിന്തനത്തിനു വിധേയമാക്കുന്നത്. ചരിത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വസ്തുതകള്‍ പരിശോധിക്കുമ്പോള്‍ സാഹിത്യത്തിന് അതി പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കേണ്ടിവരും. ഹിന്ദുവിശ്വാസിപ്രമാണങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന ഉറവിടങ്ങളായ വേദങ്ങളും, ഉപനിഷത്തുകളും, രാമായണ – മഹാഭാരതകഥകളും ഇത്തരത്തിലുള്ള അസുരനിഗ്രഹങ്ങള്‍ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ഡോ. ബാബാസഹേബ് അംബേദ്കര്‍ നിരിക്ഷിക്കുന്നതുപോലെ, ”അസുരര്‍ എന്ന പദം എടുക്കു. മഹാഭാരതത്തിലും, രാമായണത്തിലും അസുരരെ പറ്റി നല്‍കിയിട്ടുള്ള വിവരങ്ങള്‍ അവര്‍ ഏതോ അമാനുഷിക ലോകത്തുള്ളവരായിരുന്നു എന്ന് വരുത്തി തീര്‍ക്കുന്നു രാക്ഷസര്‍ ആരാണ്? അവരെയും അമാനുഷിക ജീവിയായിട്ടാണ് വിവരിക്കുന്നത്. പ്രാചീന ഭാരതചരിത്രം കുഴിച്ചെടുത്തു പുറത്തു കൊണ്ടുവന്നേ തീരൂ. അത് കുഴിച്ചെടുക്കാത്ത പക്ഷം പ്രാചീന ഭാരത്തിന് ചരിത്രമില്ലാതെ പോകും. ഭാഗ്യവശാല്‍ ബുദ്ധമത സാഹിത്യത്തിന്റെ സഹായത്തോടെ അത് കുഴിച്ചെടുക്കാന്‍ സാധിക്കും. ബ്രാഹ്മണഗ്രന്ഥകാരന്മാര്‍ ഭ്രാന്തുപിടിച്ച് കുന്നുകൂട്ടിയ ചപ്പുചവറുകളില്‍ നിന്ന് വേണം അത് കുഴിച്ചെടുക്കാന്‍.”
(ഡോ. ബി.ആർ അംബേദ്‌കർ, സമ്പൂർണകൃതികൾ, വാല്യം 7 ,പുറം 6)

________________________________
ഒരു ദളിത്‌ സ്ത്രീ പീഡിപിക്കപെടുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന അതെ നിസംഗതാ മനോഭാവമാണ് ശൂർപണഖയോടും നമുക്ക് തോന്നുന്നത് .ഹൈന്ദവ സെക്കുലർ ആഘോഷങ്ങൾ ദളിത്‌, ബഹുജൻ സമൂഹത്തിനു മേൽ അടിചേൽപ്പിക്കുന്നത് സ്വന്തം സംസ്കാരത്തിന്റെ പതനത്തെ തന്നെയാണ് എന്നതിരിച്ചറിവ് അസുര ഉത്സവങ്ങളുടെ ആവശ്യകത നമ്മോട് വിളിച്ചോതുന്നു. EFLU ലെ ദളിത്‌ -ബഹുജൻ രാഷ്ട്രീയം അസുര രാഷ്ട്രീയമായി മാറ്റപെട്ടത് ഇത്തരം സാമൂഹിക ചരിത്രത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ്. കേരളത്തിലെ ‘മതേതര ഇടതു’ ബോധം കലാലയങ്ങളിൽ ഇത്തരം ചർച്ചകൾക്കോ, രാഷ്ട്രീയത്തിനോ യാതൊരു ഇടവും കൊടുക്കിന്നില്ല. സാമൂഹിക സാംസ്കാരിക പരിവർത്തന മേഘലകളിൽ ഇത്തരം കപട സെക്കുലർ ആഘോഷങ്ങളുടെ ആവശ്യകത ഇനിയും ചർച്ച ചെയ്യെപെടേണ്ടിയിരികുന്നു.
________________________________ 

രാക്ഷസ’ എന്ന പദം വേദ- ബ്രാഹ്മണിക കാലഘട്ടങ്ങളില്‍ ഭീകരമായ അമാനുഷിക ജീവിയായി തന്നെയാണ് വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതേ സമയം പാലി സാഹിത്യത്തില്‍ ”രാക്ഷസ” ”രക്ഷക” ആവുകയും (രക്ഷക ക്ഷ് ശബ്ദം ശോഷിച് ഇല്ലാതാവുന്നു) പാലിയില്‍ ‘രക്ഷക’ എന്നാല്‍ സംരക്ഷകന്‍ എന്നാണ് അര്‍ഥം. സംസ്‌കൃത ഭാഷയുടെ സീമിയോടിക്ക്‌സ് വളരെ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ചാല്‍ ‘രാക്ഷസ’ എന്ന പദവും ‘രക്ഷ’ എന്ന പദവും തമ്മിലുള്ള അഭിഭേദ്യമായ ബന്ധം കണ്ടെത്താന്‍ കഴിയും.
”പ്രാചീന ആര്യന്മാര്‍ ജീവിച്ച ക്രമത്തില്‍ ”സുര” എന്നും ”സോമം” എന്നും രണ്ടു മദ്യങ്ങള്‍ പ്രസിദ്ധമായിരുന്നു. സോമം ബ്രാഹ്മണര്‍ക്കും, ക്ഷത്രിയര്‍ക്കും മാത്രം സേവിക്കാനുള്ള മദ്യമായി പരിഗണിക്കപ്പെടുകയും സുര എല്ലാവര്‍ക്കും സേവിക്കാനുള്ള മദ്യമായി പരിഗണിക്കപ്പെടുകയും സുര എല്ലാവര്‍ക്കും സേവിക്കാനുള്ള മദ്യമായി മാറ്റപ്പെടുകയും ചെയ്തു.”
(ഡോ. ബി. ആര്‍. അംബേദ്കര്‍, സമ്പൂര്‍ണ കൃതികള്‍, വാല്യം 7, പുറം8)
സംസ്‌കൃത ഭാഷയനുസരിച്ച് ”സുര” എന്ന വാക്ക് ഒരേ സമയം മദ്യമായും അത് സേവിക്കുന്ന ദേവന്മാരെയും (സുരന്മാര്‍) സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ അസുരരെന്ന പദം സുര സേവിക്കാത്തവര്‍ എന്നായിതീരുന്നു. പാലി സൂക്തത്തിലെ പഞ്ചശീലത്തില്‍ ‘സുരാ-മേരയ് -മജ്ജ് പമാദഠഠാണോ വേരമണി, സിക്ഖാപതങ് സമാധിയാമി”
(ഞാന്‍ എല്ലാവിധത്തിലും ഉള്ള മാദകവസ്തുകളുടെ ഉപയോഗത്തില്‍നിന്നും മാറി നില്കുവാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.)
ബുദ്ധവന്ദന സൂക്തങ്ങള്‍, ത്രിരത്‌നഗ്രന്ഥമാല, (പാപി-മലയാളം) മലയാളം എഡിഷന്‍ 2008,
അങ്ങനെയെങ്കില്‍ ബ്രാഹ്മണിക ശാസനങ്ങളിലെ അസുരന്‍/സുര ഉപയോഗിക്കാത്തവര്‍, ബുദ്ധമത ആശയത്തെ മുറുകെ പിടിക്കുന്ന ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
”ബഹുദേവ മനസ്സാച മംഗലാനി അചിന്തയുങ്ങ്….”
(മംഗളകാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതിനുള്ള ആഗ്രഹത്തോട് കൂടു ദേവന്മാരും മനുഷ്യരും മംഗളകാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി വളരെയധികം ആലോചിക്കുന്നു.)

ഇവിടെ ദേവൻ എന്ന പാലി പദം സുഖലോലതാത്പരനല്ലാത്തവനും, സാധാരണ മനുഷ്യരും ആയാണ് പ്രതിപാദിക്കുന്നത്. ദേവൻ എന്ന പദം തന്നെ അതിന്റെ സാംസ്കാരിക ദ്വനി മാറി സംസ്കൃത്തിൽ ദൈവീക പരിവേഷം കല്പിച്ചു മാറിയിരിക്കുന്നു.
ഇത്തരത്തിൽ ബ്രാഹ്മണേതര സാഹിത്യവും, ബ്രാഹ്മണ സാഹിത്യവും തമ്മിൽ അനവധി വിയോജിപ്പുകൾ കാണാൻ സാധിക്കും. ബ്രാഹ്മണിക സാഹിത്യത്തിന്റെ/രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ശക്തമായ ഇടപെടലുകളിൽ ബുദ്ധ സാഹിത്യം തകർന്നു തരിപണമായി. ഇന്ത്യയുടെ പ്രാചീന ചരിത്രം ഇങ്ങനെ നിരീക്ഷിച്ചാൽ ബ്രാഹ്മണിക ചിന്തകളും ബുദ്ധ ആശയങ്ങളും തമ്മിൽ നടന്ന കായിക-ബൌദ്ധിക സംഘട്ടനങ്ങളായി വായിക്കാൻ കഴിയും.
കാലക്രമത്തിൽ പാലി ഭാഷ “പൈശാചി” ആയി മാറുകയും സംസ്കൃത വൽകരിക്ക പെടുകയും ചെയ്തു. നീച്ചന്മാരല്ലാത്ത അസുര സമൂഹത്തിന്റെ നിലനില്പിനുള്ള സാധ്യതയും അസ്തമിക്കുച്ചു. അസുരന്മാരെ പറ്റിയുള്ള ഐതീഹ്യങ്ങൾ ഒരു തരത്തിൽ അലെങ്കിൽ മറ്റൊരു തരത്തിൽ സ്ത്രീപുരുഷവർഗഭേദങ്ങളുടെ മേലുള്ള ബ്രാഹ്മണ മേധാവിത്വതിന്റെ കടന്നുകയറ്റമാണ്.
ഇവിടെ ലക്ഷ്മണൻ ശൂർപ്പണഖയുടെ മൂക്ക് ഛെതിക്കുന്നത് ഒരികലും ഒരു സ്ത്രീപീഡനമായി കാണപെടുന്നില്ല, കാരണം ഇവിടെ തരംതാഴ്ത്തി കാണിക്ക പെടുന്നത് സവർണ പുരുഷമേധാവിത്ത വ്യവസ്ഥിക്ക് അനുയോജ്യമല്ലാത്ത കീഴാള സ്ത്രീകളെയാണ്.

ഒരു ദളിത് സ്ത്രീ പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാവുന്ന അതേ നിസ്സംഗതാ മനോഭാവമാണ് ശൂര്‍പ്പണഖയോടും നമുക്ക് തോന്നുന്നത്. ഹൈന്ദവ സെക്കുലര്‍ ആഘോഷങ്ങള്‍ ദളിത്, ബഹുജന്‍ സമൂഹത്തിനുമേല്‍ അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുന്നത് സ്വന്തം സംസ്‌കാരത്തിന്റെ പതനത്തെ തന്നെയാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവ് അസുര ഉത്സവങ്ങളുടെ ആവശ്യകത നമ്മോട് വിളിച്ചോതുന്നു. EFLU ലെ ദളിത്- ബഹുജന്‍ രാഷ്ട്രീയം അസുര രാഷ്ട്രീയമായി മാറ്റപെട്ടത് ഇത്തരം സാമൂഹിക ചരിത്രത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ്. കേരളത്തിലെ ‘മതേതര ഇടതു’ ബോധം കലാലയങ്ങളില്‍ ഇത്തരം ചര്‍ച്ചകള്‍ക്കോ, രാഷ്ട്രീയത്തിനോ യാതൊരു ഇടവും കൊടുക്കുന്നില്ല. സാമൂഹിക സാംസ്‌കാരിക പരിവര്‍ത്തനമേഖലകളില്‍ ഇത്തരം കപട സെക്കുലര്‍ ആഘോഷങ്ങളുടെ ആവശ്യകത ഇനിയും ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

• Reference:
•  Talal Asad, Secularism, National-State, Religion, June 18 2010
• Dr. Ambedkar, Sampoornakrithikal, volume 7, The State Institute of Languages, Kerala Nalanda. Malayalam edition, November 1999.
• Prekash Chandra Upadhyay, The politics of Indian Secularism, Critical Quest 1992
• Buddha Vandana Sookthangal, Abhayaloka Trust, Malayalam edition 2008
• Kancha Ilaiah, Why I am not a Hindu, second edition 2005 July.