എ. കെ. രവീന്ദ്രന്‍
______________________________________________________
സംഘടിത ഹിന്ദുവര്‍ഗ്ഗീയവാദികള്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായും ബീഫ് വിരോധികളാണോ ?. അവരുടേത് പണ്ട് ബുദ്ധമതത്തെ പ്രതിരോധിക്കാന്‍ ബ്രാഹ്മണര്‍ സസ്യാഹാരനയം സ്വീകരിച്ചതുപോലുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രീയോപായം മാത്രമാണെങ്കില്‍ ബീഫ് ഫെസ്റിവല്‍ പോലുള്ള പ്രതികരണം ഗുണം ചെയ്യുമോ ?. ‘മാനവികത’യുടെ വരേണ്യതലത്തെയാണോ അതോ കീഴാളതലത്തെയാണോ നാം അടിസ്ഥാനമാക്കുന്നതെന്ന പ്രശ്നമാണ് മറ്റൊന്ന്. സംഘടിതഹിന്ദു വര്‍ഗ്ഗീയവാദികള്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായും ബീഫ് വിരോധികളായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഒന്നാമതായി സവര്‍ണ്ണര്‍ക്കിടയിലാണ് അവര്‍ അതു പ്രകടിപ്പിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്. സങ്കുചിതമായ ബീഫ് വിരോധത്തിനപ്പുറം സസ്യാഹാര പ്രചാരണമൊന്നും അവരുടെ അജണ്ടയിലില്ലെന്നു കാണുന്നതിനാല്‍ ബീഫ് നിരോധനം ലക്ഷ്യമാക്കുന്നത് ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങളെയാണെന്ന് വ്യക്തം. സാധാരണക്കാരും പ്രമുഖരുമുള്‍പ്പെടെയുള്ള സര്‍വ്വമാനസവര്‍ണ്ണരും പൊതുവേ ബീഫ് കഴിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ സമൂഹത്തില്‍ ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ക്കും അവരോടൊപ്പം പരസ്യമായി ബീഫിനുവേണ്ടി രംഗത്തിറങ്ങുന്നവര്‍ക്കും നേരെ മാത്രം ബീഫ് വിരോധം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ പിന്നിലുള്ള രാഷ്ട്രീയഗൂഢതന്ത്രം നാം മറനീക്കി കാണേണ്ടതുണ്ട്. ശങ്കരനാരായണന്‍ മലപ്പുറത്തിന്റെ പോത്തിറച്ചി വിരോധത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം; പോര്‍ക്കിറച്ചിയുടെയും ലേഖനത്തോടു പ്രതികരിച്ചുകൊണ്ട് . എ. കെ. രവീന്ദ്രന്‍ എഴുതുന്നു.
______________________________________________________

“ഒരേ സമയം ബീഫ് ഫെസ്റിവലിനെയും പോര്‍ക്ക് ഫെസ്റിവലിനെയും പിന്തുണയ്ക്കുന്നവരെ മാത്രമേ അംഗീകരിക്കാന്‍ പാടുള്ളൂ” എന്ന ശങ്കരനാരായണന്‍ മലപ്പുറത്തിന്റെ അഭിപ്രായം ബീഫ് ഫെസ്റിവലിനെ മുന്‍നിര്‍ത്തിയുള്ള ചര്‍ച്ചകളെ പുതിയൊരു തലത്തിലേക്ക് നയിക്കാന്‍ സഹായകമാണ്. പോത്തിറച്ചിവിരോധത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയത്തോടൊപ്പം പോര്‍ക്കിറച്ചിയുടെ രാഷ്ട്രീയത്തെക്കൂടി പരിഗണിക്കുന്നതിലൂടെ ആഹാരത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയത്തെ മത-സാമുദായിക നിലപാടുകളില്‍നിന്ന് മാറ്റി പ്രതിഷ്ഠിക്കുവാന്‍ ലേഖകന് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. മാനവികതയില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ ഐക്യമാണ് ഈ പ്രശ്നത്തില്‍ ലേഖകന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്ന് പറയുന്നുമുണ്ട്. എങ്കിലും ഇഷ്ടമുള്ള ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ ഭരണഘടന അനുവദിച്ചുതരുന്ന പൌരാവകാശത്തിനപ്പുറം ആഹാരത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയത്തെ വിശകലനവിധേയമാക്കാന്‍ തുനിയാത്തത് ലേഖനത്തിന്റെ പരിമിതിയാണെന്ന് പറയാതെ വയ്യ. ആധുനിക ഭരണഘടനകള്‍ അടിസ്ഥാനമാക്കുന്ന ‘മാനവികത’യുടെ തന്നെ പരിമിതി കൂടിയാണിത്.
രാഷ്ട്രങ്ങള്‍ മാസംഹാരത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ പലവിധ നിയന്ത്രണങ്ങളും നടപ്പിലാക്കി വരുന്നതായി നമുക്കറിയാം. ജന്തുബലി സമഗ്രമായി നിരോധിച്ചിട്ടുള്ള രാഷ്ട്രങ്ങളുണ്ട്. മതാധിഷ്ഠിത രാഷ്ട്രങ്ങള്‍ പലതും ജന്തുബലി നിരോധിച്ചിട്ടില്ല. ആഹാരാവശ്യത്തിനായി ചില പ്രത്യേക ഇനങ്ങളില്‍പ്പെട്ട പക്ഷിമൃഗാദികളെ വളര്‍ത്താനും നിയമപ്രകാരം കൊന്നുഭക്ഷിക്കാനും പൊതുവേ എല്ലാ രാഷ്ട്രങ്ങളും ജനങ്ങള്‍ക്ക് അവകാശം നല്‍കി വരുന്നുണ്ട്. വംശനാശം സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചില ജീവികളെ കൊല്ലുന്നതും തിന്നുന്നതും കര്‍ശനമായി നിരോധിച്ചിട്ടുള്ള രാഷ്ട്രങ്ങള്‍ ഏറിവരികയാണ്. ഇഷ്ടമുള്ള മാംസാഹാരം കഴിക്കാനുള്ള പൌരാവകാശമെന്നത് അങ്ങനെ നിരവധി വിധിനിഷേധങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയമാണെന്നര്‍ത്ഥം. യാഗ-യജ്ഞങ്ങളുടെ പേരില്‍ ഇഷ്ടമുള്ള മാംസം ആഘോഷപൂര്‍വ്വം കഴിക്കാനുള്ള ബ്രാഹ്മണരുടെ അവകാശത്തെയാണ് ബുദ്ധന്‍ ചോദ്യം ചെയ്തത്. ഭിക്ഷയായി കിട്ടുന്ന മാംസഭക്ഷണം ഉപേക്ഷിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും ഇറച്ചിയാഹാരം ആഘോഷമാക്കരുതെന്നു തന്നെയാണ് ബുദ്ധന്‍ അനുശാസിച്ചിരുന്നത്. മതത്തിനകത്തായാലും പുറത്തായാലും മാംസാഹാരത്തെ സംബന്ധിച്ച് ധാരാളം വിധിവിലക്കുകള്‍ പണ്ടുകാലം മുതല്‍ നിലനിന്നിരുന്നു എന്നു ചുരുക്കം. രാഷ്ട്രീയവും വിശ്വാസപരവുമായ തീര്‍പ്പുകള്‍ക്കു വിധേയമായി മാത്രമേ ഇഷ്ടഭക്ഷണം എന്ന പൌരാവകാശത്തിന് അന്നായാലും ഇന്നായാലും നിലനില്ക്കാനാവൂ എന്നാണിത് വ്യക്തമാക്കുന്നത്.

____________________________________

ഇവിടെയിപ്പോള്‍ സംഭവിക്കുന്നതെന്താണ്? ഇന്ത്യന്‍ നിയമവ്യവസ്ഥ അംഗീകരിച്ചിട്ടുള്ള വിധത്തില്‍ ബീഫ് കഴിക്കാനുള്ള പൌരാവകാശത്തിനുനേരെ ചില സര്‍വ്വകലാശാലാ അധികാരികള്‍ വിലക്കുകളേര്‍പ്പെടുത്തുന്നു. ഹിന്ദു വര്‍ഗ്ഗീയവാദികളുടെ ഒത്താശയോടെ ആണെങ്കിലും അല്ലെങ്കിലും ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ വിരുദ്ധപൊതുബോധം ഈ നിരോധനങ്ങള്‍ക്കു പുറകിലുണ്ടെന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യം തള്ളിക്കളയാനാവില്ല. വിലക്കപ്പെട്ട പൌരാവകാശം പുനഃസ്ഥാപിച്ചു കിട്ടാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായി നടത്തപ്പെടുന്ന ബീഫ് വിരുന്നുകളെ സംഘടിതഹിന്ദുത്വശക്തികള്‍ നേരിട്ടെതിര്‍ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഭക്ഷണസ്വാതന്ത്യ്രത്തിനായി ഇപ്രകാരം ബീഫ് വിരുന്നുകള്‍ സംഘടിപ്പിക്കുന്ന ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ  വൈകാരികതയെ മാനിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ പ്രശ്നത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ പരിസരം മാനവികതയുടെ തലത്തില്‍ വീണ്ടും പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. 

____________________________________

ഇവിടെയിപ്പോള്‍ സംഭവിക്കുന്നതെന്താണ്? ഇന്ത്യന്‍ നിയമവ്യവസ്ഥ അംഗീകരിച്ചിട്ടുള്ള വിധത്തില്‍ ബീഫ് കഴിക്കാനുള്ള പൌരാവകാശത്തിനുനേരെ ചില സര്‍വ്വകലാശാലാ അധികാരികള്‍ വിലക്കുകളേര്‍പ്പെടുത്തുന്നു. ഹിന്ദു വര്‍ഗ്ഗീയവാദികളുടെ ഒത്താശയോടെ ആണെങ്കിലും അല്ലെങ്കിലും ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ വിരുദ്ധപൊതുബോധം ഈ നിരോധനങ്ങള്‍ക്കു പുറകിലുണ്ടെന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യം തള്ളിക്കളയാനാവില്ല. വിലക്കപ്പെട്ട പൌരാവകാശം പുനഃസ്ഥാപിച്ചു കിട്ടാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായി നടത്തപ്പെടുന്ന ബീഫ് വിരുന്നുകളെ സംഘടിതഹിന്ദുത്വശക്തികള്‍ നേരിട്ടെതിര്‍ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഭക്ഷണസ്വാതന്ത്യ്രത്തിനായി ഇപ്രകാരം ബീഫ് വിരുന്നുകള്‍ സംഘടിപ്പിക്കുന്ന ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ  വൈകാരികതയെ മാനിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ പ്രശ്നത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ പരിസരം മാനവികതയുടെ തലത്തില്‍ വീണ്ടും പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. രണ്ടു കാര്യങ്ങളിലാണ് നമുക്കു കൂടുതല്‍ വ്യക്തത ആവശ്യമായി വരുന്നത്.
ഒന്നാമത്തെ കാര്യം, സംഘടിത ഹിന്ദുവര്‍ഗ്ഗീയവാദികള്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായും ബീഫ് വിരോധികളാണോ എന്നതാണ്. അവരുടേത് പണ്ട് ബുദ്ധമതത്തെ പ്രതിരോധിക്കാന്‍ ബ്രാഹ്മണര്‍ സസ്യാഹാരനയം സ്വീകരിച്ചതുപോലുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രീയോപായം മാത്രമാണെങ്കില്‍ ബീഫ് ഫെസ്റിവല്‍ പോലുള്ള പ്രതികരണം ഗുണം ചെയ്യുമോ എന്നതാണ്.
രണ്ടാമത്തേതാകട്ടെ ‘മാനവികത’യുടെ വരേണ്യതലത്തെയാണോ അതോ കീഴാളതലത്തെയാണോ നാം അടിസ്ഥാനമാക്കുന്നതെന്ന പ്രശ്നമാണ്.
സംഘടിതഹിന്ദു വര്‍ഗ്ഗീയവാദികള്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായും ബീഫ് വിരോധികളായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഒന്നാമതായി സവര്‍ണ്ണര്‍ക്കിടയിലാണ് അവര്‍ അതു പ്രകടിപ്പിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്. സങ്കുചിതമായ ബീഫ് വിരോധത്തിനപ്പുറം സസ്യാഹാര പ്രചാരണമൊന്നും അവരുടെ അജണ്ടയിലില്ലെന്നു കാണുന്നതിനാല്‍ ബീഫ് നിരോധനം ലക്ഷ്യമാക്കുന്നത് ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങളെയാണെന്ന് വ്യക്തം. സാധാരണക്കാരും പ്രമുഖരുമുള്‍പ്പെടെയുള്ള സര്‍വ്വമാനസവര്‍ണ്ണരും പൊതുവേ ബീഫ് കഴിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ സമൂഹത്തില്‍ ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ക്കും അവരോടൊപ്പം പരസ്യമായി ബീഫിനുവേണ്ടി രംഗത്തിറങ്ങുന്നവര്‍ക്കും നേരെ മാത്രം ബീഫ് വിരോധം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ പിന്നിലുള്ള രാഷ്ട്രീയഗൂഢതന്ത്രം നാം മറനീക്കി കാണേണ്ടതുണ്ട്. ദലിതരും മതന്യൂനപക്ഷങ്ങളും ഇറച്ചിക്കൊതിയന്മാരും ജീവകാരുണ്യമില്ലാത്തവരുമാണെന്നും തങ്ങള്‍ കടുത്ത സസ്യാഹാരികളാണെന്നുമുള്ള പൊതുബോധം ഉറപ്പിച്ചെടുക്കലാണ് അവരുടെ ഉദ്ദേശമെന്നു മനസ്സിലാക്കാന്‍ സമകാലിക സമൂഹികാവസ്ഥ കണക്കിലെടുക്കണമെന്നേയുള്ളൂ.
പിന്നോക്ക-ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങള്‍ ബീഫ് കഴിക്കുന്നതിനോട് ഹിന്ദുവര്‍ഗ്ഗീയവാദികള്‍ക്ക് യാതൊരു എതിര്‍പ്പുമില്ലെന്നതാണ് വാസ്തവം. സ്വന്തം പ്രതിച്ഛായ മാത്രമാണ് അവരുടെ ലക്ഷ്യം. ബീഫിന് വിലക്കേര്‍പ്പെടുത്തുന്നത് ഈ പ്രതിച്ഛായ നിര്‍മ്മിതി ഉദ്ദേശിച്ചു മാത്രമാണ്.

_____________________________________
ദലിത്-മതന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങള്‍ ബീഫ്  തിന്നണമെന്നു തന്നെയാണ് അവര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. ബീഫ് നിരോധിക്കുമ്പോള്‍ ഈ വിഭാഗങ്ങള്‍ പ്രതിഷേധവുമായി മുന്നോട്ടു വരുമെന്ന് അവര്‍ക്ക് നന്നായറിയാം. അതോടെ ഈ വിഭാഗങ്ങളെ ഇറച്ചിക്കൊതിയന്മാരായി ചിത്രീകരിക്കുക എളുപ്പമാവുമെന്നും സസ്യാഹാരികളും ജീവദയയുള്ളവരും എന്ന നിലവില്‍ സ്വന്തം പ്രതിഛായ മിനുക്കിയെടുക്കാമെന്നും ഗോവധനിരോധ പ്രഖ്യാപനങ്ങളിലെ അനുഭവങ്ങളില്‍ നിന്നൊക്കെ അവര്‍ മനസ്സിലാക്കി വെച്ചിട്ടുമുണ്ട്. (കേരളത്തില്‍ ഇപ്പോള്‍ അരങ്ങേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കള്ളുചെത്തു നിരോധന ഭീഷണിയെ ഇതുമായി ചേര്‍ത്തു വായിക്കാവുന്നതാണ്. ചെത്തരുത്, കുടിക്കരുത് എന്നുപദേശിച്ച നാരായണഗുരുവിന്റെ പേരിലുള്ള പ്രസ്ഥാനത്തെ ധാര്‍മ്മികമായി പ്രതിസന്ധിയിലാക്കാന്‍ കള്ളുനിരോധന ഭീഷണിയോളം കെല്പുള്ള മറ്റൊരു സംഗതി സങ്കല്പിക്കാനാവില്ല. ഗുരു ചെത്തുകാരുടെ നേതാവാണെന്ന പുത്തന്‍ ഭാഷ്യങ്ങള്‍ക്ക് തെളിവുണ്ടാക്കാന്‍ ഇതിലും ഫലപ്രദമായ ഉപായമില്ലല്ലോ!)
_____________________________________

ദലിത്-മതന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങള്‍ ബീഫ്  തിന്നണമെന്നു തന്നെയാണ് അവര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. ബീഫ് നിരോധിക്കുമ്പോള്‍ ഈ വിഭാഗങ്ങള്‍ പ്രതിഷേധവുമായി മുന്നോട്ടു വരുമെന്ന് അവര്‍ക്ക് നന്നായറിയാം. അതോടെ ഈ വിഭാഗങ്ങളെ ഇറച്ചിക്കൊതിയന്മാരായി ചിത്രീകരിക്കുക എളുപ്പമാവുമെന്നും സസ്യാഹാരികളും ജീവദയയുള്ളവരും എന്ന നിലവില്‍ സ്വന്തം പ്രതിഛായ മിനുക്കിയെടുക്കാമെന്നും ഗോവധനിരോധ പ്രഖ്യാപനങ്ങളിലെ അനുഭവങ്ങളില്‍ നിന്നൊക്കെ അവര്‍ മനസ്സിലാക്കി വെച്ചിട്ടുമുണ്ട്. (കേരളത്തില്‍ ഇപ്പോള്‍ അരങ്ങേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കള്ളുചെത്തു നിരോധന ഭീഷണിയെ ഇതുമായി ചേര്‍ത്തു വായിക്കാവുന്നതാണ്. ചെത്തരുത്, കുടിക്കരുത് എന്നുപദേശിച്ച നാരായണഗുരുവിന്റെ പേരിലുള്ള പ്രസ്ഥാനത്തെ ധാര്‍മ്മികമായി പ്രതിസന്ധിയിലാക്കാന്‍ കള്ളുനിരോധന ഭീഷണിയോളം കെല്പുള്ള മറ്റൊരു സംഗതി സങ്കല്പിക്കാനാവില്ല. ഗുരു ചെത്തുകാരുടെ നേതാവാണെന്ന പുത്തന്‍ ഭാഷ്യങ്ങള്‍ക്ക് തെളിവുണ്ടാക്കാന്‍ ഇതിലും ഫലപ്രദമായ ഉപായമില്ലല്ലോ!)
അതുകൊണ്ട് ഹിന്ദുവര്‍ഗ്ഗീയവാദികളുടെ പ്രകോപനപരമായ ബീഫ് വിരോധത്തിന്റെ ഉള്ളുകള്ളികള്‍ മനസ്സിലാക്കിയുള്ള പ്രതികരണമാണ് ആവശ്യം. അവരുടെ ബീഫ് വിരോധത്തെ മുഖവിലക്കെടുക്കുന്നത് കാള പെറ്റെന്നു കേട്ടയുടന്‍ കയറെടുക്കുന്നതുപോലെ ബാലിശമായിരിക്കും. ബീഫ് വിരോധത്തിനു പുറകിലെ കാപട്യവും രാഷ്ട്രീയ ലക്ഷ്യങ്ങളും അവഗണിച്ചുകൊണ്ടുള്ള പ്രതികരണങ്ങള്‍ അപകടകരമാണ്. ബീഫ് ഫെസ്റിവല്‍ പോലുള്ള പ്രതികരണങ്ങളില്‍ പക്ഷേ, വര്‍ഗ്ഗീയവാദികളുടെ പ്രകോപനപരമായ നീക്കങ്ങളോടുള്ള വിധേയത്വമാണ് നിഴലിക്കുന്നത്.
മുഖ്യധാരാ രാഷ്ട്രീയകക്ഷികള്‍ ഇന്നകപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്ന പ്രതിസന്ധി ചെറുതല്ല. അവയ്ക്കെല്ലാം തന്നെ സ്വന്തമായ മാനിഫെസ്റോകള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അധികാരവും അഴിമതിയും പര്യായപദങ്ങളായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്ന സാഹചര്യത്തില്‍ ഔപചാരിക ജനാധിപത്യം ആഴത്തിലുള്ള പ്രതിസന്ധിയെയാണ് നേരിടുന്നത്. ബഹുജനങ്ങള്‍ കക്ഷിരാഷ്ട്രീയത്തിനും വര്‍ഗ്ഗീയരാഷ്ട്രീയത്തിനും  അതീതമായി രംഗത്തിറങ്ങാന്‍ നിര്‍ബ്ബന്ധിക്കപ്പെടുകയാണ്. അധികാര രാഷ്ട്രീയത്തിനും അതിന്റെ വികസന സങ്കല്പങ്ങള്‍ക്കും കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ കഴിയാത്തവിധം കീഴാള-പാരിസ്ഥിതിക അതിജീവന സമസ്യകള്‍ അടിക്കടി പെരുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കീഴാളപാരിസ്ഥിതിക രാഷ്ട്രീയം മുഖ്യപ്രമേയമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞ ഇന്നത്തെ സാഹചര്യത്തില്‍ നവസാമൂഹിക മുന്നേറ്റങ്ങളുടെ നേതൃസ്ഥാനത്തേക്ക് ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങള്‍ കടന്നുവരാതിരിക്കാനും ഇപ്പോള്‍ രംഗത്തുള്ളവരെ തുരത്തിയോടിക്കാനും ഹിന്ദുവര്‍ഗ്ഗീയവാദികള്‍ക്ക് സ്വന്തം സസ്യാഹാര പ്രതിച്ഛായ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കേണ്ടത് അനിവാര്യമാണെന്ന് നന്നായറിയാം. ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങളെ ഇറച്ചിക്കൊതിയന്മാരായി ചിത്രീകരിച്ചാലേ ഈ അജണ്ട വേണ്ടത്ര ഫലപ്രദമാവൂ എന്നത് അവര്‍ ഇതിനകം പലവട്ടം പയറ്റിപ്പഠിച്ച അടവാണെന്നോര്‍ക്കണം. നവസാമൂഹിക പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയ പ്രമേയങ്ങളെ തങ്ങള്‍ക്കനുകൂലമായി സ്വാംശീകരിച്ചെടുത്ത് അധികാരരാഷ്ട്രീയത്തില്‍ തുടരാനുള്ള കക്ഷിരാഷ്ട്രീയക്കാരുടെ പൊതുവായ അടവുനയം കൂടിയാണിതെന്നു കാണാന്‍ വിഷമമില്ല. ഇത്തരമൊരു കാഴ്ചയ്ക്ക് മത-സാമുദായിക-കക്ഷിരാഷ്ട്രീയത്തിന് അതീതമായി കീഴാള മാനവികതാവബോധം ഉള്‍ക്കൊണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കിക്കാണണമെന്നേയുള്ളൂ.
കാലപ്പഴക്കം കൊണ്ട് ചങ്ങല സ്വന്തം ശരീരഭാഗമാണെന്ന് അടിമകള്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നതുപോലെയാണ് അവര്‍ണ്ണന്‍ സ്വയം ഹിന്ദുക്കളായി കരുതുന്നതെന്ന് സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍ പറഞ്ഞത് മാംസാഹാരത്തിന്റെ കാര്യത്തിലും കള്ളുചെത്തിന്റെ കാര്യത്തിലും മറ്റും അര്‍ത്ഥവത്താണെന്നാണ് ബീഫ് ഫെസ്റിവല്‍ പോലുള്ള വൈകാരിക പ്രതികരണങ്ങള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നത്.

____________________________________

കാലപ്പഴക്കം കൊണ്ട് ചങ്ങല സ്വന്തം ശരീരഭാഗമാണെന്ന് അടിമകള്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നതുപോലെയാണ് അവര്‍ണ്ണന്‍ സ്വയം ഹിന്ദുക്കളായി കരുതുന്നതെന്ന് സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍ പറഞ്ഞത് മാംസാഹാരത്തിന്റെ കാര്യത്തിലും കള്ളുചെത്തിന്റെ കാര്യത്തിലും മറ്റും അര്‍ത്ഥവത്താണെന്നാണ് ബീഫ് ഫെസ്റിവല്‍ പോലുള്ള വൈകാരിക പ്രതികരണങ്ങള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നത്. മാംസാഹാരം വാസ്തവത്തില്‍ ദലിതര്‍ക്കുമേല്‍ ഒരു ബാധ്യതയെന്ന നിലയില്‍ അടിച്ചേല്പിക്കപ്പെട്ടതാണെന്ന് ശങ്കരനാരായണന്‍ മലപ്പുറത്തിന്റെ ലേഖനവും സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. ചത്തമൃഗത്തെ ഭക്ഷിക്കാത്തതിന്റെ പേരില്‍ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട ജനതയാണത്. അവരുടെ പിന്മുറക്കാര്‍ പോത്തിറച്ചി തിന്നുന്നത് സ്വന്തം സ്വത്വമായി കരുതേണ്ട യാതൊരു കാര്യവുമില്ല. എന്നാല്‍ അത്തരമൊരവസ്ഥയിലേക്ക് അവരെ പ്രകോപിപ്പിച്ചു എത്തിക്കുന്നതില്‍ വിജയിക്കുമ്പോള്‍ നിഗൂഢമായി ആഹ്ളാദിക്കുക ഹിന്ദുവര്‍ഗ്ഗീയവാദികളാണെന്ന രാഷ്ട്രീയമായ തിരിച്ചറിവാണ് ഇന്നിന്റെ ആവശ്യം.

____________________________________

മാംസാഹാരം വാസ്തവത്തില്‍ ദലിതര്‍ക്കുമേല്‍ ഒരു ബാധ്യതയെന്ന നിലയില്‍ അടിച്ചേല്പിക്കപ്പെട്ടതാണെന്ന് ശങ്കരനാരായണന്‍ മലപ്പുറത്തിന്റെ ലേഖനവും സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. ചത്തമൃഗത്തെ ഭക്ഷിക്കാത്തതിന്റെ പേരില്‍ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട ജനതയാണത്. അവരുടെ പിന്മുറക്കാര്‍ പോത്തിറച്ചി തിന്നുന്നത് സ്വന്തം സ്വത്വമായി കരുതേണ്ട യാതൊരു കാര്യവുമില്ല. എന്നാല്‍ അത്തരമൊരവസ്ഥയിലേക്ക് അവരെ പ്രകോപിപ്പിച്ചു എത്തിക്കുന്നതില്‍ വിജയിക്കുമ്പോള്‍ നിഗൂഢമായി ആഹ്ളാദിക്കുക ഹിന്ദുവര്‍ഗ്ഗീയവാദികളാണെന്ന രാഷ്ട്രീയമായ തിരിച്ചറിവാണ് ഇന്നിന്റെ ആവശ്യം. ബീഫ് ഫെസ്റിവല്‍ സംബന്ധിച്ച ചര്‍ച്ചകളില്‍ ഇല്ലാതെ പോകുന്നതും ഈ തിരിച്ചറിവാകുന്നു.
ആധുനിക ഭരണഘടനകളുടെ പൌരാവകാശ സങ്കല്പനങ്ങള്‍ ആധാരമാക്കുന്ന മാനവികത യൂറോപ്യന്‍ അധിനിവേശ മൂല്യവ്യവസ്ഥകളില്‍ അധിഷ്ഠിതമാണെന്ന കാര്യം കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാന്‍ കീഴാള ജനതയ്ക്കു കഴിയില്ല. എത്രമേല്‍ പരിഷ്കൃതവും വ്യക്തിസ്വാതന്ത്യ്രത്തെ മുന്‍നിറുത്തിയുള്ളതുമാകട്ടെ, നാളിതുവരെ നിലനിന്നിട്ടുള്ള അധിനിവേശ രൂപങ്ങളില്‍ ചില മിനുക്കുപണികള്‍ നടത്തി സ്വാംശീകരിക്കുക മാത്രമാണവ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. പ്രകൃതിക്കും ജീവജാലങ്ങള്‍ക്കും സ്ത്രീകള്‍ക്കും ദലിത്-ആദിവാസിവിഭാഗങ്ങള്‍ക്കും മേല്‍ അധിനിവേശം നടത്തുവാനുള്ള വരേണ്യപൌരന്റെ അവകാശമാണ് എത്രതന്നെ പരിഷ്കൃതമായ പൌരാവകാശ സങ്കല്പത്തിന്റെയും കാതല്‍. കീഴാള മാനവികതയ്ക്ക് ഇപ്പറഞ്ഞ അധിനിവേശപരമായ പൌരാവകാശ സങ്കല്പത്തെ കണ്ണുമടച്ച് പിന്താങ്ങാനാവില്ല. പക്ഷിമൃഗാദികളെ അടിമപ്പെടുത്തി ഭക്ഷണത്തിനും മറ്റാവശ്യങ്ങള്‍ക്കുമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്ന വരേണ്യ മാനവികതാസങ്കല്പത്തിന്റെ പരിധിക്കുള്ളില്‍ മാത്രമേ ഇഷ്ടമുള്ള മാംസാഹാരം കഴിക്കാനുള്ള പൌരാവകാശത്തിന് നിലനില്ക്കാനാവൂ. ഭരണഘടന അനുവദിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ പേരില്‍ അധിനിവേശപരമായ ഈ പൌരാവകാശത്തെ കീഴാള മാനവികതയുടെ വക്താക്കള്‍ മുറുകെ പിടിക്കേണ്ടതോ ആഘോഷിക്കേണ്ടതോ ആയ കാര്യമൊന്നുമില്ല.
വരേണ്യമായ മേല്പടി പൌരാവകാശങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം കീഴാള രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ മാനവികതാ സങ്കല്പത്തെ പ്രതിഷ്ഠിക്കാനായാലേ ദലിത്-ആദിവാസി ജനവിഭാഗങ്ങള്‍ക്ക് വര്‍ത്തമാനകാലത്തെ മുന്നോട്ടു നയിക്കാനാവൂ. ശത്രുവിന്റെ ശത്രു മിത്രം എന്ന പേരിലുണ്ടാകുന്ന താല്‍ക്കാലിക ഐക്യത്തെ നിരാകരിക്കുന്നതിലൂടെ ശങ്കരനാരായണന്‍ മലപ്പുറവും എതിരാളിയുടെ കണ്ണിലൂടെ സ്വത്വനിര്‍മ്മിതി നടത്തരുതെന്ന മുന്നറിയിപ്പാണ് നല്കാനാഗ്രഹിക്കുന്നതെന്ന് ഊഹിക്കാനാവും. ഇക്കാര്യം വേണ്ടത്ര വിശദീകരിക്കാനോ വിശകലനവിധേയമാക്കാനോ തയ്യാറായെങ്കില്‍ അദ്ദേഹത്തിന് സ്വന്തം ലേഖനത്തിന്റെ പരിമിതികളെ ഫലപ്രദമായി മറികടക്കാനാകുമായിരുന്നു എന്നാണിത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
മതസാമുദായിക പാരമ്പര്യങ്ങള്‍ക്കും ശീലങ്ങള്‍ക്കുമപ്പുറം മാംസാഹാരത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ അടിമകള്‍ക്ക് സ്വന്തം നിലയിലുള്ള കീഴാള വീക്ഷണം വേണമെന്ന പൊയ്കയില്‍ അപ്പച്ചന്റെ തിരിച്ചറിവിലേക്ക് ബീഫ് ഫെസ്റിവലിന്റെ നടത്തിപ്പുകാരും അതിനെ പിന്താങ്ങുന്നവരും എന്തേ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നില്ല? ഒരേ നുകത്തിനു കീഴില്‍ അടിമജീവിതം അനുഭവിച്ചതിന്റെ പൊള്ളുന്ന ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിന്നാണല്ലോ പൊയ്കയില്‍ അപ്പച്ചന്‍ തന്റെ സഹജരെ പോത്തിറച്ചി തിന്നുന്നതില്‍ നിന്ന് വിലക്കിയത്. മുതലാളിത്തത്തിന്റെ ഇങ്ങേയറ്റത്ത് അധിനിവേശത്തിന്റെ വ്യാപ്തിയും സ്വഭാവവും കൂടുതല്‍ വ്യക്തമായതനുസരിച്ച് പോത്തിറച്ചിയ്ക്കും കാളയിറച്ചിയ്ക്കുമുള്ള വിലക്കിന്റെ വ്യാപ്തിയിലും സ്വഭാവത്തിലും കാലോചിതമായ മാറ്റങ്ങളുമായി മുന്നോട്ടു പോകാനല്ലേ അപ്പച്ചന്റെ പിന്മുറക്കാര്‍ ശ്രമിക്കേണ്ടത്? പകരം ബീഫ് ഫെസ്റിവലുകളിലൂടെയും പോര്‍ക്കിറച്ചിമേളകളിലൂടെയും പ്രതികരിക്കുന്ന രീതി കീഴാള ജനതയ്ക്കും മാനവ സമൂഹത്തിനും ഗുണം ചെയ്യുമോയെന്ന് ഉറക്കെ ചിന്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

____________________________________________________

അനുബന്ധ ലേഖനങ്ങള്‍ ;-

1.  പോത്തിറച്ചി വിരോധത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം; പോര്‍ക്കിറച്ചിയുടെയും : ശങ്കരനാരായണന്‍ മലപ്പുറം
2. ഭക്ഷണത്തിന്റെ ജാതിയും ജാതിയുടെ ഭക്ഷണവും : ആധുനികതയുടെ (അ)ധാര്‍മ്മിക പ്രശ്നങ്ങള്‍
   അരുണ്‍ എ
3. വീണ്ടും ചില ബീഫ് വിചാരങ്ങള്‍
   ഹനു ജി. ദാസ്
4. ഭക്ഷണ ഫാഷിസം
   കാഞ്ച ഐലയ്യ
5. ബീഫ് ഫെസ്റിവല്‍
   നിഖില ഹെന്റി
6. ഭക്ഷിക്കാനുള്ള അവകാശം
   എസ്.ആനന്ദ്