അനിത എസ്

ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു സൂപ്പര്‍ സ്പെഷ്യാലിറ്റി ഹോസ്പിറ്റല്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. എന്തുകൊണ്ട്? ഞങ്ങളില്‍ ആരെങ്കിലും സൂപ്പര്‍ സ്പെഷ്യാലിറ്റി രോഗങ്ങള്‍ പിടിപെടുന്നവരാണോ? അതോ ഉടന്‍ അങ്ങനെയാകുമെന്ന് അവര്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടോ? ഇവിടെ ഒരു പ്രാഥമിക ആരോഗ്യ കേന്ദ്രം പോലും നിലവിലില്ല. ഞങ്ങളെല്ലാം താരതമ്യേന നല്ല ആരോഗ്യമുള്ളവരാണ്. ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടത് തടസമില്ലാതെ ശുദ്ധജലം ലഭിക്കുകയാണ്. ഇതാണ് പരമ പ്രധാനം. ബാക്കിയെല്ലാം ഞങ്ങള്‍ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്ത് സമ്പാദിച്ചുകൊള്ളാം- ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം, വിദ്യാഭാസം തുടങ്ങിയതെല്ലാം. ഈ ആണവ നിലയം ചുറ്റുമുള്ള ഗ്രാമങ്ങള്‍ക്ക് ഉപയോഗപ്പെടുന്ന തരത്തില്‍ ആശുപത്രി, സ്കൂള്‍, ലൈബ്രറി, കുടിവെള്ള വിതരണം തുടങ്ങിയവയെല്ലാമുള്ള ഒരു സൂപ്പര്‍ ഫെസിലിറ്റി സെന്റര്‍ ആയി മാറിയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് തിരമാലകളെ തൊട്ട് കടലില്‍ മുങ്ങിനില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഭാവന ചെയ്യാറുണ്ട്. അപ്പോള്‍ എത്രയേറെ തൊഴിലുകള്‍ ഉണ്ടാക്കാന്‍ കഴിയും?”

കൂടംകുളം ആണവ നിലയ വിരുദ്ധ സമരത്തില്‍  സജീവ പങ്കാളിത്തമാണ് തീരദേശത്തെ  സ്ത്രീകള്‍. കടലില്‍ മുങ്ങി സമരം ചെയ്യുന്ന സ്ത്രീകള്‍ തങ്ങളുടെ നിലപാടുകളും സ്വപ്നങ്ങളും പങ്കുവെക്കുന്നു. 

ഇന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് നല്ലതും ചീത്തയുമായ ദിവസമായിരുന്നു. സെപ്തംബര്‍ 9നു ശേഷം ഈ സ്ഥിതിയില്‍ പുതുമയൊന്നും ഇല്ല. നല്ലെതെന്ന് പറയാന്‍ കാരണം, ഞങ്ങളെല്ലാം രാവിലെ കടല്‍ത്തീരത്ത് പോയി മുദ്രാവാക്യങ്ങള്‍ വിളിച്ച് പാട്ടുകള്‍ പാടി കടല്‍വെള്ളത്തില്‍ കളിച്ചു. തിരകള്‍ ആദ്യം സാവകാശവും പിന്നെ ശക്തവുമായി വന്നു. കടല്‍ ഞങ്ങളെ പിന്നോട്ട് തള്ളാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ യുവാക്കള്‍ ബുദ്ധിപൂര്‍വം കെട്ടിയ കയറില്‍ പിടിച്ച് ഞങ്ങള്‍ നിന്നു. ഉച്ച കഴിഞ്ഞതോടെ ഇതൊരു തമാശയായി.
കുറച്ചകലെ മേഘങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആണവ നിലയത്തിന്റെ മഞ്ഞ മകുടങ്ങളും ജ്വലിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന സൂര്യനേയും ഞങ്ങള്‍ക്ക് കാണാം. നിലയം അടച്ചുപൂട്ടണേ എന്ന് വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങിക്കിടന്ന് ഞങ്ങള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു, എങ്കില്‍ ഈ കടല്‍ ശുദ്ധവും ആരോഗ്യകരവുമായി നിലനില്‍ക്കുമായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ 70 വയസുകാര്‍ മുതല്‍ ചെറിയ കുട്ടികള്‍ വരെയുണ്ടായിരുന്നു.  പല അമ്മമാരും കൈക്കുഞ്ഞുങ്ങളുമായാണ് വന്നത്. തിരകള്‍ കടല്‍വെള്ളത്തിന്റെ മുകളിലെത്തിച്ചപ്പോള്‍ ചുറുചുറുക്കുള്ള വലിയ കുട്ടികള്‍ കയറില്‍ പിടിച്ചുനിന്നു. ചിലര്‍ കയറില്‍ പിടിച്ച് സ്വയം നിന്നപ്പോള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ പരസ്പരം പിടിച്ചുനിന്നു. ഒരാളും പോകാന്‍ തയ്യാറാകുകയോ കൊടും വെയിലില്‍ ക്ഷീണിതരാകുകയോ ചെയ്തില്ല.

ഞങ്ങള്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചു:
വേണ്ട വേണ്ട
അണുഉലൈ വേണ്ട
മൂട് മൂട്
അണുഉലൈ മൂട്
(വേണ്ട വേണ്ട അണു നിലയം
അണുനിലയം അടച്ചുപൂട്ടുക)
കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം ആഗസ്റ്റ് മുതല്‍ ഒരു ദിവസം പോലും സമരപ്പന്തലില്‍ എത്തുന്നത് മുടക്കാത്ത അണ്ണമ്മാള്‍ (അപ്പോള്‍ അവരുടെ പെണ്‍കുട്ടിക്ക് ഏതാനും മാസങ്ങളുടെ പ്രായം മാത്രം) അഭിമാനത്തോടെ പറയുന്നത് സംസാരിച്ച് തുടങ്ങിയ അവളുടെ മകള്‍ പറയുന്ന ചുരുക്കം വാക്കുകളില്‍ ഒന്ന് വേണ്ട, വേണ്ട എന്നാണത്രെ. അനോരോഗ്യമുണ്ടെങ്കിലും ഇസബെല്ലയും ഇവിടെയുണ്ട്.
ഉച്ചത്തില്‍ മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ച് ഞങ്ങളുടെ ആണുങ്ങളുടെ ശബ്ദം നഷ്ടപ്പെട്ടു. അതിനാല്‍ ഞങ്ങള്‍ സ്ത്രീകളാണ് സമരത്തിന് പുതിയ ഊര്‍ജം പകരുന്നത്. സേവിയറമ്മയും സുന്ദരിയും ഇപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പമില്ല. എന്നാല്‍ മെല്‍റിറ്റും, മേരിയും, സഹായവും, ഫ്രാന്സിസ്കയും ദൃഢനിശ്ചയത്തോടെ ഇവിടെയുണ്ട്. ഞങ്ങളില്‍ ഏറെപ്പേരും പിന്‍വാങ്ങില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ചവരാണ്.
രാജ്യത്തെ പ്രശസ്തരും പ്രതികരണശേഷിയുള്ളവരുമായ വനിതകള്‍ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി ഒരുമിച്ച് വന്നത് ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തെ സ്പര്‍ശിച്ചു. അരുന്ധതി റോയിയുടെയും മാഹേശ്വതാ ദേവിയുടെയും പ്രസ്താവനകള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് എല്ലാം നഷ്ടമായില്ലെന്ന പ്രത്യാശ നല്‍കി. മാഹേശ്വതാ ദേവി ഞങ്ങളെ സന്ദര്‍ക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് കേട്ടത് ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഹൃദ്യമായി. ലളിതാ രാംദാസ്, വൈശാലി പാട്ടീല്‍, സുഗതകുമാരി, മേധാ പട്കര്‍ തുടങ്ങിയ സ്ത്രീകള്‍ നല്‍കിയ പിന്തുണയും ധൈര്യവും ഞങ്ങള്‍ സ്മരിക്കുന്നു. പല തവണ ഇവിടെയെത്തുകയും ഞങ്ങളുടെ പോരാട്ടത്തെ അഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്ത സ്തീകളെ മറന്നുകൊണ്ടല്ല ഇത് പറയുന്നത്. എല്ലാവരെയും ഞങ്ങള്‍ വീണ്ടും ഇവിടേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ സോണിയാ ഗാന്ധിയെയും ജയലളിതയെയും പോലുള്ള സ്ത്രീകള്‍ക്ക് മൌനം പാലിക്കാന്‍ കഴിയുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് ഞങ്ങള്‍ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു. സ്ത്രീകളെ അഡ്രസ് ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള ഞങ്ങളുടെ രണ്ട് കത്തുകള്‍ ലോകത്തെല്ലായിടത്തുമുള്ള സ്ത്രീകളുടെ അടുത്തെത്തിയെന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കറിയാം- എന്നാല്‍ പ്രതികരിക്കേണ്ടിയിരുന്ന പലരും നിശബ്ദരാണ്. ഞങ്ങളുടെ പ്രതിസന്ധി അവരെ ഉല്‍ക്കണ്ഠപ്പെടുത്തുന്നില്ലേ?
കടലില്‍ മുങ്ങിനില്‍ക്കുന്നത് ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു പ്രത്യേക കരുത്തും പ്രത്യാശയും നല്‍കുന്നു. ഞങ്ങള്‍ കടലിന്റെ മക്കളാണ്. 70കാരിയായ ചിന്ന തങ്കം ആവര്‍ത്തിച്ചു പറയുന്നതുപോലെ ഞങ്ങള്‍ കടലില്‍ കളിച്ചുവളര്‍ന്നവരാണ്. ജീവിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ എവിടേക്ക് പോകും? തിരമാലകള്‍ അലയടിക്കുന്നിടത്ത് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആരോ പറയുന്നത് കേട്ടു ഞങ്ങളെ മറ്റെവിടേക്കോ മാറ്റിപ്പാര്‍പ്പിക്കുമെന്ന്. ഞങ്ങള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ ചിന്തിച്ചു, മറ്റെവിടേക്ക്? കടല്‍ത്തീരമല്ലാതെ മറ്റൊരിടവും ഞങ്ങള്‍ക്കറിയില്ല. ഞങ്ങള്‍ ഉണരുന്നതും ഉറങ്ങാന്‍ പോകുന്നതും കടലിന്റെ വികാരങ്ങള്‍ കേട്ടുകൊണ്ടാണ്. ഞങ്ങളുടെ  ജീവിതങ്ങളും ശരീരങ്ങളും കടലിനോട് ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ഉപജീവന ഉപാധികളും വരുമാന സ്രോതസും കടലും അതിന്റെ സമ്പത്തുമാണ്. അതിനാല്‍ കടലില്ലാതെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അതിജീവിക്കാന്‍ കഴിയുമെന്ന് ആര്‍ക്കാണ് തീരുമാനിക്കാന്‍ കഴിയുക? ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഉപ്പുവെള്ളവുമായി പൊക്കിള്‍ക്കൊടി ബന്ധമാണുള്ളത്. അതിനു സംഭവിക്കുന്നതെല്ലാം ഞങ്ങള്‍ക്കും സംഭവിക്കും. ആണവ മാലിന്യവും ചൂടുവെള്ളവും കടലിലെത്തുകയും അതിനെ കൊല്ലുകയും ചെയ്താല്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് എങ്ങനെ ജീവിച്ചിരിക്കാനാകും?  അതുകൊണ്ടാണ് ചൂടുവെള്ളം ഞങ്ങളുടെ അരയ്ക്കൊപ്പം എത്തിയെന്ന് ഞങ്ങള്‍ കരുതുന്നത്.
തിരുവനന്തപുരം എംബിഎസ് യൂത്ത് ക്വയര്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി പാടിയ ഞങ്ങളുടെ പ്രിയ കവയത്രി കുട്ടി രേവതിയുടെ വരികള്‍ പാടാന്‍ ശ്രമിക്കാം:

ഓ കടലേ, ഓ കടലേ
നീ ഞങ്ങളുടെ ശരീരം പോലെയാണ്
ഞങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ മടിത്തട്ട് പോലെ
ഞങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ മടിത്തട്ട്
ഞങ്ങളുടെ കാലുകള്‍ നനയ്ക്കുന്ന തിരകള്‍
ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ അംഗഭംഗപ്പെടുത്തുന്ന അഗ്നിപര്‍വതമായി മാറുമോ?
ഓ കടലേ, ഓ കടലേ…..

ഞങ്ങള്‍ ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ടത് 9ന് രാവിലെ മുതല്‍ ഉണ്ടായ എല്ലാ സംഭവങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷവും ഞങ്ങള്‍ കരുത്തോടെ മുന്നേറുന്നതാണ്. ഞങ്ങളുടെ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ആഹ്ളാദഭരിതരും ഒറ്റക്കെട്ടുമാണ്. ഞങ്ങളുടെ ആണ്‍കുട്ടികള്‍ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്ത് കുടിവെള്ളം പാക്കറ്റുകളിലാക്കി കൊണ്ടുവരികയും മുതിര്‍ന്നവരെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ശക്തിയും ശബ്ദവുമായ പ്രിയപ്പെട്ട സഹോദരന്മാരായ ഉദയകുമാറും പുഷ്പരായനും എവിടെയോ സുരക്ഷിതരായി പ്രവൃത്തിക്കുകയും കാര്യങ്ങള്‍ ആസൂത്രണം ചെയ്യുന്നതിനാള്‍ ഞങ്ങള്‍ സുരക്ഷിതരായിരിക്കും എന്നത് ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആശ്വാസം നല്‍കുന്നു. അവര്‍ വര്‍ഷങ്ങളോളം അറിയപ്പെടാത്ത ഒരു ജയിലില്‍ കഴിയുന്നത് ഞങ്ങള്‍ക്ക് സങ്കല്‍പ്പിക്കാന്‍ പോലും കഴിയില്ല. കൂടുതല്‍ എന്താണ് ഞങ്ങള്‍ക്ക് ചോദിക്കാനാവുക?
ആകാശം ഇരുണ്ടുനിന്ന ഇന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് മോശം ദിവസമായിരുന്നു. കടലില്‍ മുങ്ങിനില്‍ക്കുകയായിരുന്ന 39കാരനായ സഹായം ഒരു കോസ്റ്റ് ഗാര്‍ഡ് വിമാനം അപ്രതീക്ഷിതമായി താണുപറന്നപ്പോള്‍ ഭയന്ന് താഴെ വീണ് തലയിടിച്ച് മരിച്ച വാര്‍ത്തയാണ് ഞങ്ങള്‍ കേട്ടത്. അതില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് സങ്കടവും ദേഷ്യവുമുണ്ട്.
അദ്ദേഹം നാഗര്‍കോവിലിലെ ഒരു ആശുപത്രിയിലാണ് മരിച്ചത്. ദൂരെയുള്ള ജയിലുകളില്‍ കഴിയുന്ന മക്കളെയും വീടുകളില്‍ കഴിയുന്ന പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങളെയും കുറിച്ചോര്‍ത്ത് ഞങ്ങളില്‍ പലരും തളര്‍ന്നുവീണു. ഇനിയും എന്താണ് ഞങ്ങള്‍ക്കായി കരുതിവെച്ചിരിക്കുന്നത്, ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചതിന് ഇതിലപ്പുറം എന്തുവിലയാണ് ഞങ്ങള്‍ നല്‍കേണ്ടത്?
ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു സൂപ്പര്‍ സ്പെഷ്യാലിറ്റി ഹോസ്പിറ്റല്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. എന്തുകൊണ്ട്? ഞങ്ങളില്‍ ആരെങ്കിലും സൂപ്പര്‍ സ്പെഷ്യാലിറ്റി രോഗങ്ങള്‍ പിടിപെടുന്നവരാണോ? അതോ ഉടന്‍ അങ്ങനെയാകുമെന്ന് അവര്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടോ? ഇവിടെ ഒരു പ്രാഥമിക ആരോഗ്യ കേന്ദ്രം പോലും നിലവിലില്ല. ഞങ്ങളെല്ലാം താരതമ്യേന നല്ല ആരോഗ്യമുള്ളവരാണ്. ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടത് തടസമില്ലാതെ ശുദ്ധജലം ലഭിക്കുകയാണ്. ഇതാണ് പരമ പ്രധാനം. ബാക്കിയെല്ലാം ഞങ്ങള്‍ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്ത് സമ്പാദിച്ചുകൊള്ളാം- ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം, വിദ്യാഭാസം തുടങ്ങിയതെല്ലാം. ഈ ആണവ നിലയം ചുറ്റുമുള്ള ഗ്രാമങ്ങള്‍ക്ക് ഉപയോഗപ്പെടുന്ന തരത്തില്‍ ആശുപത്രി, സ്കൂള്‍, ലൈബ്രറി, കുടിവെള്ള വിതരണം തുടങ്ങിയവയെല്ലാമുള്ള ഒരു സൂപ്പര്‍ ഫെസിലിറ്റി സെന്റര്‍ ആയി മാറിയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് തിരമാലകളെ തൊട്ട് കടലില്‍ മുങ്ങിനില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഭാവന ചെയ്യാറുണ്ട്. അപ്പോള്‍ എത്രയേറെ തൊഴിലുകള്‍ ഉണ്ടാക്കാന്‍ കഴിയും?
ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നുപോകെ, ഞങ്ങളുടെ ദൃഢനിശ്ചയം കൂടുതല്‍ ശക്തവും ലക്ഷ്യമുള്ളതുമായി മാറുന്നു. ബംഗാള്‍ ഉള്‍ക്കടലിന്റെ ജലപ്പരപ്പില്‍ നിന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം ലോകത്തോടും ഇന്ത്യയോടും ഒരേയൊരു അഭ്യര്‍ത്ഥന മാത്രമേയുള്ളൂ. അതെ,  ഞങ്ങള്‍ക്ക് മുഴുവന്‍ ലോകത്തിനു മുന്നില്‍ വെക്കാനുള്ളത്  പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു അപേക്ഷയാണ്- ആണവനിലയം അടച്ചുപൂട്ടുക. ഈ വിഷ മകുടങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി ചെലവാക്കിയെന്ന്  പറയുന്ന പണം പിരിവെടുത്ത് സര്‍ക്കാരിന് നല്‍കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ തയ്യാറാണ്. ഞങ്ങളുടെ ജീവനുകള്‍ക്കും ഞങ്ങളുടെ ഭാവി തലമുറകള്‍ക്കുമുള്ള വില അതിനേക്കാള്‍ കുറവാണോ? വരാനിരിക്കുന്ന തലമുറകളില്‍ നിലനില്‍ക്കേണ്ട കടലിന്റെ ജീവിതത്തിനും, ഭൂമിക്കും ജലത്തിനും അതിനേക്കാള്‍ വില കുറവാണോ? വെള്ളവും ഊര്‍ജത്തോടെയും വീര്യത്തോടെയും പ്രതികരിക്കുന്നുണ്ട്. ഞങ്ങള്‍ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക, കടലിന്റെ മക്കളെ….

(സെപ്റ്റംബര്‍ 13ലെ ജലസമര്‍പ്പണ സമരത്തിനു ശേഷം മെറിറ്റ്, സഹായം, മേരി, ചിന്ന തങ്കം, ഇസബെല്ല, തമിഴരസു, അണ്ണമ്മാള്‍, ഫ്രാന്‍സിസ്ക, പൊന്നസാക്കിയമ്മാള്‍, ജാസ്മിന്‍, മേരി എന്നിവരും മറ്റുള്ളവരും അനിതയോട് സംസാരിച്ചത്.)