ജെനി റൊവീന

______________________________________

സുകുമാരി എന്ന വാക്കിന് രണ്ടര്‍ത്ഥമുണ്ട്. ഒന്ന് സുന്ദരിയായ സ്ത്രീ എന്നര്‍ത്ഥം. മറ്റൊന്ന് നമുക്കെല്ലാവര്‍ക്കും സുപരിചിതയായ സുകുമാരിച്ചേച്ചി- ഈ രണ്ടര്‍ത്ഥങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ചില ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് ഈ ലേഖനം. അതായത് ‘സുകുമാരി’കളായ നായികമാരും അവരില്‍നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ സുകുമാരിയുടെ ഹാസ്യകഥാപാത്രങ്ങളും എങ്ങനെയാണ് അന്യോന്യം തീര്‍ത്തെടുക്കുന്നത് എന്നതിനെക്കുറിച്ച്. ഇതിന്റെ സംസ്‌കാരികമായ ചില അനന്തരഫലങ്ങളെ/ അര്‍ത്ഥങ്ങളെക്കുറിച്ച്. അത്രയധികം സിനിമകള്‍ ചെയ്തുകൊണ്ട് താനെത്ര സിനിമകളില്‍ അഭിനയിച്ചുവെന്ന് സുകുമാരി ഓര്‍മ്മിക്കുന്നില്ലപോലും. എന്നിട്ടും സുകുമാരി എന്നു പറയുമ്പോള്‍ , അവര്‍ കൂടുതല്‍ ചെയ്തിട്ടുള്ള, സാധാരണ അമ്മ പെങ്ങള്‍ വേഷങ്ങളല്ല നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ തെളിയുന്നത്. പകരം ഹാസ്യത്തിന് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്ന നിരവധി കഥാപാത്രങ്ങളാണ് സുകുമാരിയുടെ താരസ്വരൂപത്തിന് പ്രധാനമായിത്തീര്‍ന്നിട്ടുള്ളത്. 
__________________________________

മലയാളത്തില്‍ സുകുമാരി എന്ന വാക്കിന് രണ്ടര്‍ത്ഥമുണ്ട്. ഒന്ന് സുന്ദരിയായ സ്ത്രീ എന്നര്‍ത്ഥം. മറ്റൊന്ന് നമുക്കെല്ലാവര്‍ക്കും സുപരിചിതയായ സുകുമാരിച്ചേച്ചി- എത്രയോ അമ്മ, പെങ്ങള്‍ വേഷങ്ങള്‍ ചെയ്തു കരഞ്ഞിട്ടും ചിരികൊണ്ടും നമ്മുടെ മനം കവര്‍ന്ന നടി.

ഈ രണ്ടര്‍ത്ഥങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ചില ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് ഈ ലേഖനം. അതായത് ‘സുകുമാരി’കളായ നായികമാരും അവരില്‍നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ സുകുമാരിയുടെ ഹാസ്യകഥാപാത്രങ്ങളും എങ്ങനെയാണ് അന്യോന്യം തീര്‍ത്തെടുക്കുന്നത് എന്നതിനെക്കുറിച്ച്. ഇതിന്റെ സംസ്‌കാരികമായ ചില അനന്തരഫലങ്ങളെ/ അര്‍ത്ഥങ്ങളെക്കുറിച്ച്.
അത്രയധികം സിനിമകള്‍ ചെയ്തുകൊണ്ട് താനെത്ര സിനിമകളില്‍ അഭിനയിച്ചുവെന്ന് സുകുമാരി ഓര്‍മ്മിക്കുന്നില്ലപോലും. എന്നിട്ടും സുകുമാരി എന്നു പറയുമ്പോള്‍, അവര്‍ കൂടുതല്‍ ചെയ്തിട്ടുള്ള, സാധാരണ അമ്മ പെങ്ങള്‍ വേഷങ്ങളല്ല നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ തെളിയുന്നത്. പകരം ഹാസ്യത്തിന് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്ന നിരവധി കഥാപാത്രങ്ങളാണ് സുകുമാരിയുടെ താരസ്വരൂപത്തിന് പ്രധാനമായിത്തീര്‍ന്നിട്ടുള്ളത്. ‘തറവാട്ടമ്മ’ പോലെയുള്ള പഴയ സിനിമകളിലെ ചെറുപ്പക്കാരി തൊട്ട് ഈയടുത്ത കാലത്തിറങ്ങിയ ‘അച്ചുവിന്റെ അമ്മ’യിലെ നര്‍മ്മത്തില്‍ ചാലിച്ച വയസ്സായ സ്ത്രീകഥാപാത്രം വരെ.
സുകുമാരിയുടെ തമാശകഥാപാത്രങ്ങള്‍ക്ക് പല പ്രത്യേകതകളുമുണ്ട്. കെ. പി. എ. സി ലളിതയെപ്പോലെ പ്രാരാബ്ധങ്ങളില്‍ കുടുങ്ങിയ സ്ത്രീ കളുടെ കുശുമ്പും നുണയും കുത്തിത്തിരുപ്പും ഇവര്‍ അധികം കാണിക്കുന്നില്ല. അടൂര്‍ ഭവാനി, ഫിലോമിന എന്നിവരെപ്പോലെ കീഴ്ജാതി സ്ഥാനങ്ങളുടെ കറുപ്പും കഷ്ടപ്പാടും ഇവര്‍ക്കില്ല. പകരം നല്ല തന്റേടവും മിടുക്കും ഉശിരുള്ള നടപ്പും ഉറക്കെയുള്ള ശബ്ദവും കടുപ്പിച്ചുള്ള നോട്ടവുമൊക്കെയാണ് സുകുമാരിയുടെ ചില പ്രധാന ഭാവങ്ങള്‍.
എന്നാല്‍ മറ്റെല്ലാ ഹാസ്യനടികളെയുംപോലെ ‘സുകുമാരി’കളായ നായികമാരുടെ അപരയായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് സുകുമാരിയും ചിരി ഉണ്ടാക്കുന്നത്. ഈ നായികമാരെ ഒന്നു നോക്കാം.
മലയാളത്തിലെ ‘സുകുമാരി’കള്‍
സുന്ദരിയായ യുവതി എന്നു പറയുമ്പോള്‍ പലര്‍ക്കും പലതുമായിരിക്കും തോന്നുന്നത്. എന്നാല്‍ സിനിമയുടെ ശക്തിയേറിയ ചിത്രങ്ങള്‍- പ്രതിനിധാനങ്ങള്‍- നമ്മുടെ മുന്നില്‍ കൊണ്ടുനിര്‍ത്തുന്ന സുന്ദരികള്‍ തമ്മില്‍ സമാനതകളുണ്ട്, വെളുത്ത നിറം, വലിയ കണ്ണ്, നീണ്ട മൂക്ക്, നീണ്ട മുടി, വടിവൊത്ത ശരീരം… പിന്നെ ഏറ്റവും പ്രധാനമായി ശാലീനതയുടെയും കുലീനതയുടെയും ഒരു പ്രഭാവം. സൗന്ദര്യ/ സ്ത്രീ സങ്കല്പങ്ങള്‍ വളരെ വേഗത്തില്‍ മാറുന്ന ഈ കേബിള്‍കാലത്തുപോലും നമ്മുടെ പുതിയ നായികമാര്‍- മഞ്ജു വാര്യര്‍, സംയുക്ത വര്‍മ്മ, നവ്യാനായര്‍, കാവ്യാ മാധവന്‍, നിത്യാദാസ്, മീരാ ജാസ്മിന്‍- എല്ലാവരും വെളുത്ത നിറവും നീണ്ട മുടിയും വലിയ കണ്ണുകളുമുള്ള കുലീന സ്ത്രീത്വങ്ങള്‍ തന്നെ. വളരെ ചുരുക്കം സിനിമകളില്‍ മാത്രമാണിവര്‍ കറുത്ത മേക്കപ്പിട്ട് കൊല്ലത്തികളായും തമിഴകത്തുകാരികളായും ഭിക്ഷക്കാരികളുമായി വരുന്നത്. അതിലും കുറച്ച് സിനിമകള്‍ മാത്രമാണ് ഇവര്‍ മുസ്ലീമോ, ക്രിസ്ത്യാനിയോ ആയ കഥാപാത്രങ്ങളെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്.

_____________________________________

കീഴ്ജാതി ‘അപര’ മതസ്ത്രീകളും ജാതി മറന്നുപോകുന്ന നാഗരിക നായികമാരുമാണ് ഇങ്ങനെയൊക്കെ വേഷമിടുന്നതും പെരുമാറുന്നതും. പൊങ്ങച്ചവും ആഡംബരഭ്രമവുമൊക്കെ ഇവരുടെ മാത്രം കുറ്റമാണല്ലോ! മാത്രമല്ല ഈ വേഷമിടുന്ന രേവതിയമ്മ യുവതി പോലുമല്ല. രണ്ട് മുതിര്‍ന്ന കുട്ടികളുടെ അമ്മയാണ്. മലയാളത്തിലെ അമ്മമാരെ നോക്കി നമ്മള്‍ ചിരിക്കാതിരിക്കണമെങ്കില്‍ അവര്‍ നല്ല ഐശ്വര്യവും തറവാടിത്തവും ഉള്ളവരായിരിക്കണം. മയത്തില്‍ സംസാരിക്കണം. എല്ലാം മനസ്സിലാക്കുന്ന ഭാവത്തോടെ പതുക്കെ ചിരിക്കണം.
_____________________________________

ഇത്ര മോശമായിരുന്നില്ലെങ്കിലും ഏകദേശം ഇതേ സ്ഥിതി തന്നെയായിരുന്നു പണ്ടും. ഷീലയും ജയഭാരതിയും സീമയും മേനകയും ശോഭനയുമെല്ലാം വിടര്‍ന്ന/ വിടര്‍ത്തിയ കണ്ണുകളും നീട്ടിവളര്‍ത്തിയ മുടിയുമായി വന്ന കുറച്ച് ഹിന്ദുവേഷങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രതിനിധാനം ചെയ്തത്. ഇതില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി നീലക്കുയില്‍, ചെമ്മീന്‍, അവളുടെ രാവുകള്‍, കാണാമറയത്ത് എന്നിങ്ങനെയുള്ള സിനിമകള്‍പോലും അപര സ്ത്രീസ്ഥാനങ്ങളുടെ അപരത്വത്തിന് ആക്കം കൂട്ടാന്‍ തന്നെയാണ് സഹായിച്ചത്. ഇങ്ങനെയൊരു നായികാ സങ്കല്പത്തിനുള്ളിലാണ് മലയാളത്തിലെ എല്ലാ ഹാസ്യനടികളും- ശ്രീലത മുതല്‍ കല്പനവരെ വന്നു നില്‍ക്കുന്നത്. സ്ഥിരം സൗന്ദര്യ സങ്കല്പത്തില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ ഇവരുടെ രൂപങ്ങളും കുലീനതയോ ശാലീനതയോ അവകാശപ്പെടാത്ത കഥാപാത്രങ്ങളുമാണ് ഇവരെ ഹാസ്യനടികളാക്കുന്നത്. സുകുമാരിയുടെ സ്ഥിതിയും ഇതു തന്നെ. ഇവരുടെ ചില ഹാസ്യകഥാപാത്രങ്ങളെ ഒന്നു പരിശോധിക്കാം.
‘പൂച്ചയ്‌ക്കൊരു മൂക്കുത്തി’ എന്ന സിനിമയില്‍ രണ്ടു കുട്ടിയാനപ്പുറത്ത് സ്വര്‍ണ്ണം സ്ത്രീധനമായി കൊണ്ടുവന്ന മംഗലത്ത് വീട്ടിലെ രേവതിയമ്മ എന്ന മേല്‍ജാതിസ്ത്രീയാണ് സുകുമാരിയെ കാണുന്നത്. മലയാളസിനിമയിലെ എല്ലാ അമ്മമാരെയും പോലെ സെറ്റും മുണ്ടുമൊക്കെ ചുറ്റി പരമ്പരാഗതമായ ആഭരണങ്ങളണിഞ്ഞ്, വലിയൊരു കുറി വരച്ച്, മുടികെട്ടി വച്ച് സൗമ്യതയോടെ നില്‍ക്കുന്ന ഒരു തറവാട്ടമ്മയായിട്ടാണ് ഇവര്‍ അഭിനയിക്കുന്നത്. രേവതിയമ്മയും ഭര്‍ത്താവ് രാവുണ്ണിമേനോനും തങ്ങളുടെ കാര്യസ്ഥനോടും ഭാര്യയോടും സംസാരിക്കുന്ന ഒരു രംഗമെടുക്കാം. മേനോന്‍ ചാരുകസേരയില്‍ അധികാരഭാവത്തില്‍ ഇരിക്കുന്നു. സുകുമാരി ഒതുക്കത്തോടെ പുറകില്‍ നില്‍ക്കുന്നു. സംഭഷണത്തിനിടയില്‍ ‘പോ-‘ എന്നു പറഞ്ഞ് അയാളെ പതുക്കെ ഉന്തുന്നു, പരിഭവിക്കുന്നു, നാണിക്കുന്നു. ഇതെല്ലാം നടക്കുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ നാട്ടിന്‍പുറത്താണ്; പരിഷ്‌കാരങ്ങളില്‍നിന്നു മാറി, ജാതിയുടെയും സ്‌ത്രൈണതയുടെയും സുരക്ഷിതമായ ഒരിടത്ത്. കഥ മുന്നേറുമ്പോള്‍ രേവതിയമ്മയുടെ ഇഷ്ട പ്രകാരം രാവുണ്ണിമേനോന്‍ നഗരത്തിലെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് മാറിത്താമസിക്കുന്നു. അവിടെയും അയാള്‍ തന്റെ ജാതിത്തനിമകള്‍ സൂക്ഷിക്കുന്നു; കര്‍ണ്ണാടകസംഗീതം, നാലുംകൂട്ടി മുറുക്കല്‍, സ്വര്‍ണ്ണക്കസവുള്ള വേഷ്ടി എന്നിങ്ങനെ. എന്നാല്‍ രേവതിയമ്മയെ നഗരത്തിന്റെ പരിഷ്‌കാരങ്ങള്‍ വല്ലാതെ സ്വാധീനിക്കുന്നു. ഈ സ്വാധീനം അവരെ തീര്‍ത്തും പുതിയൊരു കഥാപാത്രമാക്കി മാറ്റിയെടുക്കുന്നു. ഈ പുതിയ വേഷ- ഭാവത്തില്‍ അവര്‍ രംഗപ്രവേശം ചെയ്യുന്ന സീന്‍ നോക്കാം.
രേവതിയമ്മ വാതില്‍ തുറന്ന് അകത്തു കടക്കുന്നു. വീട്ടിലെ പണിക്കാരന്‍ ചെല്ലപ്പന്‍ പോലും അവരെ ഒരുനിമിഷം തിരിച്ചറിയുന്നില്ല. ചെല്ലപ്പനും രാവുണ്ണമേനോനും അദ്ഭുതസ്തബ്ധരായി നില്‍ക്കുന്നു. ഈ വേഷത്തില്‍ രേവതിയമ്മയ്ക്ക് പ്രായം കുറഞ്ഞുവെന്നോ ഗ്ലാമര്‍ കൂടിയെന്നോ അവര്‍ പറയുന്നതേയില്ല. പകരം ”എന്തൊരു കോലാ ഇത്?”, ”കാക്ക കുളിച്ചാല്‍ കൊക്കാകുമോ?” എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് മാറി മാറി അവരെ പരിഹസിക്കുന്നു. എന്തുകൊണ്ടാണ് സെറ്റും മുണ്ടില്‍ നിന്നും മാറി, തിളങ്ങുന്ന സാരിയും, റോസാപ്പൂവും, തോളറ്റം ഭംഗിയില്‍ അഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന മുടിയുമായി വരുന്ന സുകുമാരിയെ നോക്കി നമ്മള്‍ ചിരിക്കുന്നത്?
ഒന്നാമത്, നേരത്തെ പറഞ്ഞപോലെ ഇതൊന്നുമല്ല നമ്മുടെ കുലീന സ്ത്രീസൗന്ദര്യസങ്കല്പം. കീഴ്ജാതി ‘അപര’ മതസ്ത്രീകളും ജാതി മറന്നുപോകുന്ന നാഗരിക നായികമാരുമാണ് ഇങ്ങനെയൊക്കെ വേഷമിടുന്നതും പെരുമാറുന്നതും. പൊങ്ങച്ചവും ആഡംബരഭ്രമവുമൊക്കെ ഇവരുടെ മാത്രം കുറ്റമാണല്ലോ! മാത്രമല്ല ഈ വേഷമിടുന്ന രേവതിയമ്മ യുവതി പോലുമല്ല. രണ്ട് മുതിര്‍ന്ന കുട്ടികളുടെ അമ്മയാണ്. മലയാളത്തിലെ അമ്മമാരെ നോക്കി നമ്മള്‍ ചിരിക്കാതിരിക്കണമെങ്കില്‍ അവര്‍ നല്ല ഐശ്വര്യവും തറവാടിത്തവും ഉള്ളവരായിരിക്കണം. മയത്തില്‍ സംസാരിക്കണം. എല്ലാം മനസ്സിലാക്കുന്ന ഭാവത്തോടെ പതുക്കെ ചിരിക്കണം.
‘ബോയിങ് ബോയിങ്ങി’ലെ ഡിക്ക് അമ്മായിയെടുക്കാം. കൗതുകകരമായ പേരുള്ള, ആംഗ്ലോ ഇന്ത്യനെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ഈ പാചകക്കാരി ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതിങ്ങനെയാണ്. തലയില്‍ ഒരു വലിയ കറുത്ത തൊപ്പി,വേഷം സ്‌കര്‍ട്ടും ബ്ലൗസും. കൈയിലൊരു കൂറ്റന്‍ സ്യൂട്ട്‌കേസ്. എന്നാല്‍ ഇവരുടെ മുഖഭാവമാണ് ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായത്. സിനിമയുടെ അവസാനം വരെ ഇവര്‍ ചിരിക്കുന്നതേയില്ല. പകരം ഒരു യന്ത്രത്തെപ്പോലെ പാചകം ചെയ്യുന്നു, അത് യാതൊരു മയവുമില്ലാതെ മേശപ്പുറത്ത് എറിയുന്നതുപോലെ വയ്ക്കുന്നു. പ്രശ്‌നങ്ങളുണ്ടാകുമ്പോള്‍ ഇതേ നിര്‍വ്വികാരതയോടെ വീടുവിട്ടുപോകാന്‍ തയ്യാറാകുന്നു. ഈ ആംഗ്ലോ- ഇന്ത്യന്‍ പാചകക്കാരി വെല്ലുവിളിക്കുന്നത്, സാരിയുമുടുത്ത് സൗമ്യമായി സംസാരിച്ച് സ്‌നേഹത്തോടെ മക്കളെ പരിചരിക്കുന്ന മലയാളസിനിമയുടെ അമ്മവേഷങ്ങളെയാണ്. ഈ വ്യത്യാസം തന്നെയാണ് ഇവിടെ ചിരി ഉണര്‍ത്തുന്നത്. (മാതൃത്വത്തെ പര്‍വ്വതീകരിക്കുന്ന കവിയൂര്‍ പൊന്നമ്മയുടെ വേഷങ്ങള്‍ നമ്മളെയൊരിക്കലും ചിരിപ്പിക്കുന്നില്ലല്ലോ). ഇതുകൊണ്ടുതന്നെ ഈ സിനിമയില്‍ സുകുമാരി കള്ളു കുടിക്കുന്നതും സിഗരറ്റ് വലിക്കുന്നതുമെല്ലാം നമ്മള്‍ കാണുന്നു. ഒരു പാട്ടുസീനില്‍ ഇവരെ പിടിച്ച് നൃത്തം ചെയ്യുന്ന മോഹന്‍ലാലും മണിയന്‍പിള്ള രാജുവും ഒരു വീട്ടുസാമാനത്തെപ്പോലെ ഇവരെ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടുമെറിയുന്നു. അവസാനമവര്‍ ഫുള്‍ ഫിറ്റായി നിലത്തേയ്ക്കു വീഴുന്നു. നമ്മള്‍ ഉറക്കെ ചിരിക്കുന്നു. ഡിക്ക് അമ്മായിയെപ്പോലെയാരു കാര്‍ട്ടൂണ്‍ കഥാപാത്രമാകുന്നില്ലെങ്കിലും ‘ഗാന്ധിനഗര്‍ സെക്കന്‍ഡ് സ്ട്രീറ്റി’ല്‍ വളരെയധികം അപഹസിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിസ്ത്രീയായി സുകുമാരി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നുണ്ട്. നമ്മളാദ്യം ഇവരെ കാണുമ്പോള്‍, ഇവര്‍ മാക്‌സിയുമിട്ട് ഊരയ്ക്ക് കൈയും കൊടുത്ത് നടുറോഡില്‍ നില്‍ക്കുകയാണ്. ഇവിടെയും സുകുമാരിയുടെ മുടി ചെറുതായി വെട്ടിനിര്‍ത്തിയിരിക്കുമ്പോള്‍, അരികത്ത് കെ. പി. എ. സി. ലളിതയുടെ ഹിന്ദുകഥാപാത്രം സൗമ്യയായി നില്‍ക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ക്ഷുദ്രസാഹിത്യകാരന്റെ (‘പൈങ്കിളി’ എഴുത്തുകാരന്റെ) ഭാര്യയായ ഇവരെയും സിനിമ ബഹുമാനിക്കുന്നില്ല. ഈ രംഗത്തേയ്ക്കു വരുന്ന ഇന്നസെന്റിന്റെ കഥാപാത്രം പല പ്രാവശ്യം സുകുമാരിയെയും കെ.പി. എ. സി. ലളിതയെയും കളിയാക്കുന്നു.
അടുത്ത രംഗത്തില്‍ സുകുമാരി അബ്കാരി കോണ്‍ട്രാക്ടറുടെ ഭാര്യയാണെന്ന് നമ്മള്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു. അയാളുടെ ബിസിനസ് കാര്യത്തിലവര്‍ ഇടപെടുമ്പോള്‍, അവര്‍ പറയുന്നതിന് യാതൊരു വിലയും കൊടുക്കാതെ അയാള്‍ അവരെ ഇടിച്ചുതാഴ്ത്തുന്നു.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് സുകുമാരി കോളനിയില്‍ ട്രാവല്‍ ഏജന്‍സി നടത്തുന്ന മാധവന്റെ ഓഫീസിലേക്ക് കയറിച്ചെല്ലുന്ന ഒരു രംഗമുണ്ട്. ഇപ്പോള്‍ സാരിയാണ് വേഷം; കൂട്ടത്തില്‍ കൂളിങ് ഗ്ലാസ്സും വലിയ കമ്മലുകളും ശ്രീനിവാസന്റെ കഥാപാത്രവും ഇവരെ പല രീതിയില്‍ പരിഹസിക്കുന്നു. അവര്‍ പോകുമ്പോള്‍, ശ്രീനിവാസന്‍ നമ്മളോടെന്നപോലെ, തന്റെ ഓഫീസ് അസിസ്റ്റന്റിനോട് പറയുന്നു.
”ഈ സ്ത്രീയുടെ തലയ്‌ക്കെന്തോ തകരാറുണ്ടല്ലോ?”
നമ്മള്‍ ചിരിച്ചു പോകുന്നു.
‘തലയണമന്ത്രം’ എന്ന സിനിമയില്‍ സുകുമാരിക്ക് ഇതുപോലെതന്നെ ഒരു പൊങ്ങച്ചക്കാരിയുടെ വേഷമാണ്. നായര്‍, കറുപ്പ്, പിള്ള, മത്തായി എന്നിവര്‍ താമസിക്കുന്ന കോളനിയില്‍ സുകുമാരിയുടെ കഥാപാത്രത്തിന്റെ ഭര്‍ത്താവിനു മാത്രം ജാതിപ്പേരില്ല. അയാള്‍ വെറും തങ്കപ്പനും ഇവര്‍ ഇവിടെ സുലോചനാതങ്കപ്പനുമാകുന്നു. ഈ അവര്‍ണ്ണസ്ഥാനം കൊണ്ടായിരിക്കണം സുകുമാരിയുടെ വേഷവും ഭാവവുമെല്ലാം ഈ സിനിമയില്‍ കൂടുതല്‍ മോശമായിട്ടാണ് കാണിച്ചിരിക്കുന്നത്. തലയില്‍ പൊക്കിവച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ കൂളിങ്ഗ്ലാസ്സ്, മുടിനിറയെ വലിയ മഞ്ഞ ക്ലിപ്പുകള്‍, കാതില്‍ തൂങ്ങുന്ന വയലറ്റ് കമ്മലുകള്‍, തിളങ്ങുന്ന സാരി, ഇതിനെല്ലാമുപരി തീര്‍ത്തും അരോചകമായ പൊങ്ങച്ചവര്‍ത്തമാനം; കൂടാതെ കുശുമ്പും കുനിഷ്ടും പരദൂഷണവും സുലോചന തങ്കപ്പന്റെ കൂടെ കാണുന്നു. ജിജി ഡാനിയല്‍ (മീന) എന്ന കഥാപാത്രത്തെയും ഇതുപോലെതന്നെയാണ് ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ ചൈനക്കാരനെ കൊന്ന് അയാളുടെ സ്വത്തു തട്ടിയെടുത്ത്, സിങ്കപ്പൂരില്‍ നിന്നോടി വന്ന ജിജി പോലും സുലോചനയുടെ മുന്നില്‍ നല്ലാതായി തോന്നിക്കുന്നു.

_________________________________________
സുകുമാരിയുടെ ഹാസ്യകഥാപാത്രങ്ങളുടെ അര്‍ത്ഥമെന്താണ്? നായികാ/ നായിക സങ്കല്പത്തിന്റെ ‘അപര’ സ്വരൂപമാണ് ഹാസ്യ നടന്മാരെങ്കില്‍ , സുകുമാരിയുടെ മിടുക്കും തന്റേടവുംഉറക്കെയുള്ള വര്‍ത്തമാനവും പൊങ്ങച്ചവുമെല്ലാം സ്ത്രീകളെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടാന്‍ (എങ്ങനെ ഒരു ഉത്തമസ്ത്രീയാകാതിരിക്കാം എന്ന പഠിപ്പിക്കാന്‍) പടയ്ക്കപ്പെടുന്ന ചിത്രങ്ങളാണോ? മലയാളത്തില്‍ നിവിലുള്ള പല ഫെമിനിസ്റ്റ് വാദങ്ങള്‍ ഇങ്ങിനെയാവും നമ്മളോടു പറയുക. എന്നാല്‍ ഈ വാദങ്ങള്‍ അംഗീകരിച്ചാല്‍ ഇന്ത്യന്‍/ കേരളസ്ത്രീവാദത്തിന്റെയും, വായനകളുടെയും സ്ത്രീ എന്ന ഏകവചനത്തിന് കീഴെ പലപ്പോഴും കാണപ്പെടുന്ന അപര മതജാതി സ്ഥാനങ്ങളെ നമ്മള്‍ കാണാതിരിക്കണം. മാത്രമല്ല, മലയാളത്തിലെ ഏകദേശം എല്ലാ ഹാസ്യനടീനടന്മാരുടെ പ്രതിനിധാനങ്ങളും കീഴ്ജാതി/വര്‍ഗ്ഗ/ ന്യൂനപക്ഷ സ്ഥാനങ്ങളിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് എന്നതും നമ്മള്‍ മറക്കേണ്ടി വരും. 
_________________________________________

അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് ഇവരെക്കാളെല്ലാം പാവപ്പെട്ട/ താഴ്ത്തപ്പെട്ട ഒരു ആര്‍ത്തിപിടിച്ച ‘തള്ള’യായി വരുന്ന ഫിലോമിന പോലും ഇവരെ ആക്ഷേപിക്കുന്നത്. ഉറക്കെ ആട്ടിത്തുപ്പിയിട്ട് ഫിലോമിന ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്. ”എടീ അലവലാതി.. മിന്നുന്ന സാരിയുടുത്തുകൊണ്ടോ, മൂക്ക് കണ്ണാടിയും വച്ച് ചന്തിയും കുലുക്കി നടന്നതുകൊണ്ടോ അന്തസ്സു കിട്ടില്ലെടി. ആ ഗുണം ജനിക്കുമ്പോഴേ കിട്ടണം. നിന്നെയൊക്കെ സഹിക്കുന്ന കെട്ടിയോന്മാരെ മുക്കാലിക്കിട്ടടിക്കണം” സുലോചന തങ്കപ്പന്റെ ജാതിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ പരാമര്‍ശവും തീയേറ്ററില്‍ ചിരിയാണുയര്‍ത്തുന്നത്. ‘തറവാട്ടമ്മ’ എന്ന പഴയ ഒരു സിനിമയിലും ഇതുപോലെ തറവാടിത്തമില്ലാതെ പെരുമാറുന്ന സുകുമാരിയുടെ ഒരുകഥാപാത്രമുണ്ട്. ഈ സിനിമയില്‍ സത്യനും ഷീലയും ആദ്യരാത്രി ആഘോഷിക്കുന്ന ഒരു രംഗമുണ്ട്. ഷീല നാണിക്കുന്നു, സത്യന്‍ ഊറിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇതേസമയം ആദ്യരാത്രി ആഘോഷിക്കുന്ന അടൂര്‍ ഭാസിയുടെ മേലേക്ക് സുകുമാരി ആവേശത്തോടെ വീഴുന്നു. ഈ വ്യത്യാസം കണ്ട് പേടിച്ച് അടൂര്‍ ഭാസി ‘പ്രാണവായു ശുദ്ധജലം” എന്നു പറഞ്ഞ് പുറത്തേയ്‌ക്കോടുന്നു. ഇപ്പോഴും നമ്മള്‍ ചിരിക്കുന്നു. ഇത്തരം ‘അപര’ സ്ത്രീത്വങ്ങളുടെ / സ്ഥാനരൂപഭാവങ്ങളുമായി സുകുമാരി വിവിധ വേഷങ്ങള്‍ മലയാള സിനിമയ്ക്ക് തന്നിട്ടുണ്ട്. ‘താളവട്ട’ത്തിലെ സിസ്റ്റര്‍ റേച്ചല്‍, കാര്യം നിസ്സാരത്തിലെ ഗൗരവക്കാരിയായ ഡോക്ടര്‍, പിന്നെ നിരവധി സിനിമകളിലെ തമിഴ് ബ്രാഹ്മണ സ്ത്രീകള്‍, അച്ചുവിന്റെ അമ്മയിലെ മുസ്ലീം സ്ത്രീ… ഈ അപരത്വം കാരണമായിരിക്കണം സെറ്റും മുണ്ടുമുടുത്ത് സവര്‍ണ്ണസ്ത്രീയായി അവതരിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ പോലും (പ്രത്യേകിച്ച് പെങ്ങള്‍, അമ്മായി വേഷങ്ങളില്‍) ഇവര്‍ ഉറക്കെ സംസാരിക്കുന്ന, പ്രശ്‌നങ്ങളുണ്ടാക്കുന്ന കഥാപാത്രമാകുന്നത്.
സുകുമാരിയുടെ ഹാസ്യകഥാപാത്രങ്ങളുടെ അര്‍ത്ഥമെന്താണ്? നായികാ/ നായിക സങ്കല്പത്തിന്റെ ‘അപര’ സ്വരൂപമാണ് ഹാസ്യ നടന്മാരെങ്കില്‍ , സുകുമാരിയുടെ മിടുക്കും തന്റേടവുംഉറക്കെയുള്ള വര്‍ത്തമാനവും പൊങ്ങച്ചവുമെല്ലാം സ്ത്രീകളെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടാന്‍ (എങ്ങനെ ഒരു ഉത്തമസ്ത്രീയാകാതിരിക്കാം എന്ന പഠിപ്പിക്കാന്‍) പടയ്ക്കപ്പെടുന്ന ചിത്രങ്ങളാണോ? മലയാളത്തില്‍ നിവിലുള്ള പല ഫെമിനിസ്റ്റ് വാദങ്ങള്‍ ഇങ്ങിനെയാവും നമ്മളോടു പറയുക. എന്നാല്‍ ഈ വാദങ്ങള്‍ അംഗീകരിച്ചാല്‍ ഇന്ത്യന്‍/ കേരളസ്ത്രീവാദത്തിന്റെയും, വായനകളുടെയും സ്ത്രീ എന്ന ഏകവചനത്തിന് കീഴെ പലപ്പോഴും കാണപ്പെടുന്ന അപര മതജാതി സ്ഥാനങ്ങളെ നമ്മള്‍ കാണാതിരിക്കണം. മാത്രമല്ല, മലയാളത്തിലെ ഏകദേശം എല്ലാ ഹാസ്യനടീനടന്മാരുടെ പ്രതിനിധാനങ്ങളും കീഴ്ജാതി/വര്‍ഗ്ഗ/ ന്യൂനപക്ഷ സ്ഥാനങ്ങളിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് എന്നതും നമ്മള്‍ മറക്കേണ്ടി വരും.
ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍, ജാതിയുടെയും മതത്തിന്റെയോ വര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെയോ ഘടനകള്‍ക്കപ്പുറത്ത് നിലകൊള്ളുന്ന ഒരു സ്ത്രീസ്ഥാനം തീര്‍ത്തും അസാദ്ധ്യവും അയഥാര്‍ത്ഥവുമാണ്. കറുത്ത വര്‍ഗ്ഗക്കാരായ സ്ത്രീവാദികളും ന്യൂനപക്ഷ-ദളിത്- ബഹുജന ഫെമിനിസ്റ്റുകളും ഈ സങ്കീര്‍ണ്ണതയെക്കുറിച്ചു തന്നെയാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. ഇത്തരത്തില്‍ത്തന്നെയാണ് സുകുമാരിയുടെ ഹാസ്യവേഷങ്ങളെ ഇവിടെ വായിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്.
സുകുമാരികളും സൗകുമാര്യമില്ലാത്തവരും
പലപ്പോഴും അപര ജാതി/മത സ്ഥാനങ്ങളില്‍ തഴച്ചുവളരുന്ന സുകുമാരിയുടെ ഹാസ്യകഥാപാത്രങ്ങള്‍ എന്താണ് നമ്മളോടു പറയുന്നത്? കവിയൂര്‍ പൊന്നമ്മയുടെ മാതൃത്വഭാവം ഇവര്‍ക്കു വരാത്തതെന്തുകൊണ്ടാണ്? ഷീലയെപ്പോലുള്ള നായികമാരുടെ നാണവും പരിഭവവും പില്‍ക്കാലത്ത് മേനകയുടെയും ശോഭനയുടെയും പ്രണയഭാവങ്ങളും മഞ്ജുവാര്യരുടെയും കാവ്യാ മാധവന്റെയും കുറുമ്പും അവരെ ഇത്രമാത്രം ആകര്‍ഷണീയരാക്കുന്നതെന്തുകൊണ്ടാണ്? ഈ സ്ത്രീവേഷങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം ആരാധ ഉണര്‍ത്താന്‍ കഴിയുമ്പോള്‍ മിസ്സിസ് വര്‍ക്കിക്കും ഡിക്ക് അമ്മായിക്കും നമ്മള്‍ ചിരിമാത്രം തിരിച്ചുകൊടുക്കുന്നതെന്താണ്? പലപ്പോഴും സിനിമയിലും നമ്മളാലും ഈ കഥാ പാത്രങ്ങള്‍ പരിഹസിക്കപ്പെടുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? വിവിധ തരത്തിലുള്ള അധികാരഘടനകളിലൂടെ (ജാതി, മതം, വര്‍ഗ്ഗം എന്നതുപോലെ) പുരുഷാധിപത്യവും സ്ത്രീകളെ പഠിപ്പിക്കുന്നത് ബന്ധ(ന)ങ്ങളിലൂടെ സ്വത്വങ്ങള്‍ കണ്ടെത്താനാണ്. എന്നാല്‍ രൂക്ഷമായ അരക്ഷിതാവസ്ഥയുടെ ഒരു സാമൂഹ്യ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ വീട്ടിനകത്തും പുറത്തും ചുമതലകള്‍ ഏറ്റെടുത്തു നീങ്ങുന്ന അനേകമായിരം കീഴാള സ്ത്രീകളുടെ ഉത്തരവാദിത്വം നിറഞ്ഞ ബന്ധങ്ങളുടെ കഥകള്‍ മലയാള (ഇന്ത്യന്‍) സിനിമയില്‍ ഒരിക്കലും വലിയൊരു വിഷയമാകുന്നില്ല. പകരം മദ്ധ്യവര്‍ഗ്ഗ അണുകുടുംബത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന പ്രണയവും മാതൃത്വവുമാണ് നമ്മുടെ സിനിമകള്‍ നിറയെ. (സവര്‍ണ്ണ) സ്ത്രീ സങ്കല്പം തന്നെ ഇങ്ങനെയൊരു പശ്ചാത്തലത്തിലാണല്ലോ കേരളത്തില്‍ നിര്‍മ്മിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇത്തരം ബന്ധങ്ങളുടെ സൗന്ദര്യം തന്നെയാണ് നമ്മുടെ നായികാസങ്കല്പത്തെയും തീര്‍ത്തെടുക്കുന്നത്. ഇങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള്‍ മദ്ധ്യവര്‍ഗ്ഗ സവര്‍ണ്ണതയിലൂന്നിയ അമ്മ/ കാമുകി ബന്ധങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം നീങ്ങി, സുകുമാരിയുടെ ഹാസ്യകഥാപാത്രങ്ങളില്‍ പലതും തങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി തന്നെയാണ് നിലകൊള്ളുന്നത്. പൂച്ചയ്‌ക്കൊരു മൂക്കുത്തിയിലെ രേവതിയമ്മ മക്കള്‍ക്കുവേണ്ടിയാണ് സ്വയം പരിഷ്‌കരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. പക്ഷേ, വൈകാതെ അവരുടെ ഗതി തെറ്റുന്നു. ഇംഗ്ലീഷ് പാട്ടും ഡാന്‍സും അവരെ ഹരം കൊള്ളിക്കുന്നു. സ്വന്തം ആനന്ദത്തിനുവേണ്ടി അവര്‍ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു. ലേഡീസ് ക്ലബ്ബിലെ സെക്രട്ടറിയാകാന്‍ മോഹിക്കുന്നു.
ഇതുതന്നെയാണ് ഗാന്ധിനഗര്‍ സെക്കന്‍ഡ് സ്ട്രീറ്റിലെ മിസ്സിസ് വര്‍ക്കിയുടെയും കാര്യം. താന്‍ കോളനിയിലെ സെക്രട്ടറിയില്‍ നിന്ന് കോര്‍പറേഷ നിലേക്കു കടന്നാല്‍ അത് ഭര്‍ത്താവിന് സഹായകരമാകും എന്നവര്‍ ഒരിടത്ത് പറയുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, ബാക്കിയെല്ലായ്‌പ്പോഴും പൊങ്ങച്ചത്തിലൂടെ സ്വയം വിലയുയര്‍ത്തി കാണിക്കാനാണ് അവരുടെ താല്പര്യം. നമ്മളവരെ എപ്പോഴും കാണുന്നതും വിവിധതരം അധികാരഭാവങ്ങളോടെയാണ്. കോളനിയിലെ കാര്യങ്ങളില്‍ ഇടപെടുന്ന ഒരു നേതൃത്വസ്ഥാനത്തിലും, കോളനിയിലെ മീറ്റിങ്ങു കളില്‍ അദ്ധ്യക്ഷയായും.
ഡിക്ക് അമ്മായി, താളവട്ടത്തിലെ സിസ്റ്റര്‍ റേച്ചല്‍, കാര്യം നിസ്സാരത്തിലെ ഡോക്ടര്‍, അച്ചുവിന്റെ അമ്മയിലെ ഉമ്മപോലും ഇങ്ങനെ നേതൃത്വസ്ഥാനത്ത് ഒറ്റയ്ക്കുനിന്ന് തന്റേടത്തോടെയും ഗൗരവത്തോടെയും കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തുതീര്‍ക്കുന്ന സ്ത്രീകഥാപാത്രങ്ങളാണ്.
ഇതേ തന്റേടവും ആണത്തവും മഞ്ജുവാര്യരും കാവ്യാമാധവനും മറ്റും കാണിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ അത് പ്രണയബന്ധങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ നിന്നുകൊണ്ടാണ്. തങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കാന്‍ പോകുന്ന പുരുഷന്മാരോടാണ് അവരിതു കാണിക്കുന്നത്. (പലപ്പോഴും ഈ പുരുഷന്മാര്‍ സാമൂഹികമായി അവരെക്കാളും താഴ്ന്ന നിലയിലുമാണ് കാണപ്പെടുന്നതും) ഇങ്ങനെ അവതരിക്കാത്തതുകൊണ്ടാണ് സുകുമാരി, സൗകുമാരിര്യമില്ലാത്ത, പരിഹസിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ഹാസ്യകഥാപാത്രമാകുന്നത്. ഉത്തമമായ (അതായത് സവര്‍ണ്ണ/ മദ്ധ്യവര്‍ഗ്ഗ) സ്‌നേഹബന്ധങ്ങളുടെ സ്ത്രീ നായികാസ്ഥാനമാണവര്‍ക്ക് നഷ്ടപ്പെടുന്നത്. പകരം പൗരുഷത്തിനെ കുറിക്കുന്ന ഭാവങ്ങള്‍ – ഒറ്റക്കുനിന്ന് എല്ലാം നേരിടാനുള്ള ധൈര്യവും കഴിവും തന്റേടവും- അവര്‍ക്ക് സ്വന്തമാക്കുന്നു. അപ്പോള്‍ സുകുമാരി ഉത്തമ സ്ത്രീയാകാന്‍ പരാജയപ്പെടുന്നു എന്നത് മാത്രമല്ല ഇവിടെ വിഷയം. ഉത്തമ ജാതി/മത സ്ഥാനങ്ങളിലുള്ളവര്‍ക്കു മാത്രമേ ഈ സ്ത്രീത്വം അനുവദിച്ചിട്ടുള്ളൂ എന്നതു കൂടിയാണ്.

__________________________________________
സുകുമാരിയുടെ ഹാസ്യകഥാപാത്രങ്ങള്‍(മലയാളത്തിലെ എല്ലാ ഹാസ്യസ്ത്രീവേഷങ്ങളും ) പ്രധാനമായും രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു ചെയ്യുന്നത്. ഒന്ന് നായികമാരുടെ/മലയാളി സ്ത്രീകളുടെ ഉത്തമമായ സ്‌ത്രൈണതയുടെ രൂപഭാവങ്ങള്‍ നിര്‍മ്മിച്ചെടുക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്നു. രണ്ട്, ഈ ഉത്തമ സ്‌ത്രൈണത (അപഹാസ്യരായ അപരമത വേഷങ്ങളില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതിലൂടെ) സവര്‍ണ്ണ സ്ത്രീയുടേതായി നിര്‍വചിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ സ്ത്രീത്വം എന്നത് ഒരു പ്രത്യേക രീതിയില്‍ സങ്കല്പിച്ചെടുക്കുകയും അത് ഒരു പ്രത്യേക ജാതിവിഭാഗത്തിന്റേതായി പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ കേരളത്തിലെ ജാതി/മത/ലിംഗ ഘടനകളാണ് സാധൂകരിക്കപ്പെടുന്നത്. പരിഹരിക്കപ്പെടാത്ത/ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു സ്ത്രീയായിത്തീരാന്‍ പുരുഷാധിപത്യത്തിനുള്ളില്‍ നില്‍ക്കേണ്ട രീതികള്‍ ഇത്തരം പ്രതിനിധാനങ്ങള്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നു.  

__________________________________________

മലയാള സിനിമയിലെ ഹാസ്യസ്ത്രീകഥാപാത്രങ്ങളുടെയെല്ലാം പ്രധാന യുക്തിയും ഇതുതന്നെയാണ്. പാവപ്പെട്ട/കീഴ്ജാതി/ അപമതസ്ത്രീകളായി വരുന്ന ഫിലോമിനയും കല്പനയുമെല്ലാം ആണ്‍സ്വഭാവങ്ങള്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്നു. (ഇതുപോല തന്നെയാണ് പുരുഷന്മാരായ ഹാസ്യനടന്മാരുടെ കീഴാളത്തം അവര്‍ക്ക് ആണത്തം നിഷിദ്ധമാക്കുന്നത്. സ്വന്തം ആവശ്യങ്ങളും ആഗ്രഹങ്ങളും കൗതുകങ്ങളും എപ്പോഴുമിവരെ നയിക്കുന്നു. ബോയിങ് ബോയിങ്ങിലെ സുകുമാരിയെപ്പോലെ പല സിനിമകളിലും ഫിലോമിന കള്ളുകുടിക്കുന്നു. സിഗരറ്റ് വലിക്കുന്നു. (വടക്കുനോക്കിയന്ത്രം എന്ന സിനിമയിലെ ശ്രീനിവാസിന്റെ കീഴാള- ഹാസ്യകഥാപാത്രത്തിന് കള്ളു കുടിക്കാനറിയില്ല എന്നതാണ് പ്രധാന പ്രശ്‌നം എന്നിവിടെ ഓര്‍ക്കുക) അങ്ങനെ ഉത്തമ/ സവര്‍ണ്ണ സ്ത്രീവേഷത്തിന് ചേരാത്ത ആഗ്രഹങ്ങളും കഴിവും ആണത്തവും ഇവരെ ഹാസ്യത്തിന്റെ ലോകത്ത് പിടിച്ചു നിര്‍ത്തുന്നു. വാസ്തവത്തില്‍ സുകുമാരിയുടെ പോലത്തെ ഹാസ്യ-സ്ത്രീവേഷങ്ങള്‍ നമ്മളെ ചിരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ സവര്‍ണ്ണ സ്ത്രീ കളുടെ തറവാടിത്തവും സൗന്ദര്യവുമാണ് നിര്‍മ്മിച്ചെടുക്കുന്നത്. ചിരിയുണര്‍ത്തുന്ന സുകുമാരിയുടെ അപരസ്ഥാനം തന്നെയാണ് കവിയൂര്‍ പൊന്നമ്മയുടെ കഥാപാത്രങ്ങളോട് ബഹുമാനമുണര്‍ത്തുന്നത്. ഇങ്ങനെ വ്യത്യസ്തരായ സ്ത്രീരൂപങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നത് നമ്മുടെ ജാതീയമായ പുരുഷമേധാവിത്വസമൂഹത്തിന് അത്യാവശ്യമാണ്.
സുകുമാരിയുടെ ഹാസ്യകഥാപാത്രങ്ങള്‍(മലയാളത്തിലെ എല്ലാ ഹാസ്യസ്ത്രീവേഷങ്ങളും ) പ്രധാനമായും രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു ചെയ്യുന്നത്. ഒന്ന് നായികമാരുടെ/മലയാളി സ്ത്രീകളുടെ ഉത്തമമായ സ്‌ത്രൈണതയുടെ രൂപഭാവങ്ങള്‍ നിര്‍മ്മിച്ചെടുക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്നു. രണ്ട്, ഈ ഉത്തമ സ്‌ത്രൈണത (അപഹാസ്യരായ അപരമത വേഷങ്ങളില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതിലൂടെ) സവര്‍ണ്ണ സ്ത്രീയുടേതായി നിര്‍വചിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ സ്ത്രീത്വം എന്നത് ഒരു പ്രത്യേക രീതിയില്‍ സങ്കല്പിച്ചെടുക്കുകയും അത് ഒരു പ്രത്യേക ജാതിവിഭാഗത്തിന്റേതായി പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ കേരളത്തിലെ ജാതി/മത/ലിംഗ ഘടനകളാണ് സാധൂകരിക്കപ്പെടുന്നത്. പരിഹരിക്കപ്പെടാത്ത/ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു സ്ത്രീയായിത്തീരാന്‍ പുരുഷാധിപത്യത്തിനുള്ളില്‍ നില്‍ക്കേണ്ട രീതികള്‍ ഇത്തരം പ്രതിനിധാനങ്ങള്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല സവര്‍ണ്ണ സ്ത്രീ പക്ഷങ്ങളുടെ സ്വഭാവമായി ഈ കഴിവു(കേട്) വിഭാവന ചെയ്യുമ്പോഴും മറ്റെല്ലാത്തരം സ്ത്രീകളും പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നു. ഈ അപരസ്ത്രീ സ്ഥാനം കുറവുകളുടെ ഒരിടമായിത്തീരുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ അദൃശ്യമാകുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ കലാപകാലത്തും സമധാനത്തിന്റെ സമയത്തും അപരസ്ത്രീകള്‍ക്കെതിരെ ഏറ്റവുമധികം ആക്രമണങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുന്നു. സൈദ്ധാന്തികപരമായും ഈ ആക്രമണങ്ങള്‍ തുടരുന്നു. ഫെമിനിസ്റ്റ് വായനകളില്‍നിന്നും വിമര്‍സ് റിസര്‍വേഷന്‍ ബില്‍ പോലെ സ്ത്രീകളെക്കുറിച്ചുള്ള ചര്‍ച്ചകളില്‍നിന്നും ബഹുഭൂരിപക്ഷം സ്ത്രീകളും അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.
മാത്രമല്ല, കീഴാള ആണത്തങ്ങളുടെ പുരുഷമേല്‍ക്കോയ്മയുടെ ഘടനകള്‍ നിലനിര്‍ത്താനും ഇത്തരം പ്രതിനിധാനങ്ങള്‍ പ്രധാന്യവുമാകുന്നു. സ്വന്തം സ്ത്രീകളെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടാന്‍ മാത്രമല്ല, സവര്‍ണ്ണ സ്ത്രീപക്ഷത്തോടുള്ള ആകര്‍ഷണം വളര്‍ത്താനും അത് തങ്ങളുടെ ആണത്തത്തിന്റെ ലക്ഷണമായി കരുതാനും ഇതവരെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. മലയാള സിനിമാലോകത്ത് ഈ സവര്‍ണ്ണസ്ഥാനം ഉപയോഗിച്ച് ശ്രീനിവാസനും ദിലീപും നമ്മുടെ നായകന്മാരായിത്തിരുന്നു.
തീര്‍ച്ചയായും, സുകുമാരികളെ തീര്‍ത്തെടുക്കുന്ന സുകുമാരിയെപ്പോലുള്ള ഹാസ്യപ്രതിനിധാനങ്ങള്‍ കേരളത്തിനതിപ്രധാനമാണ്. ഇവരും കൂടി ചേര്‍ന്നാണ് ഹിന്ദുമത മേല്‍ക്കോയ്മയിലൂന്നിയ, ജാതീയമായ ഒരു പുരുഷ ലോകമായി കേരളത്തിനെ സങ്കല്പിച്ചെടുക്കുന്നത് അങ്ങനെ നിലനിര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത്.
(സെപ്തംബര്‍ 2005)