ഫിലിപ്പോ ഓസെല്ലയുമായി അഭിമുഖം

നിങ്ങളുടെ ഗവേഷണത്തിലുടനീളം ചലനാത്മകത, ആത്മനിഷ്ഠത, പരിഷ്കരണം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള പുതിയ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ നിങ്ങൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. കേരളത്തിലെ സാമൂഹിക ചാലനാത്മകത (social mobility) ഒരു മുൻ തൊട്ടുകൂടാത്ത ഹിന്ദു സമൂഹം എങ്ങനെ സാമ്പത്തികവും പ്രതീകാത്മകവും സാംസ്കാരികവുമായ മൂലധനം സമാഹരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങളുടെ എത്നോഗ്രഫിക് പഠനങ്ങൾ പരിശോധിക്കുന്നു. അടുത്തിടെ, നിങ്ങളുടെ ഗവേഷണം ഇസ്‌ലാമിലെ മതപരമായ ആചാരങ്ങൾ, സാമ്പത്തിക പ്രവർത്തനങ്ങൾ, ധാർമിക സ്വയംനിർമാണ പദ്ധതികൾ എന്നിവയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. നിങ്ങൾ കേരളത്തിലെ സാമുദായിക രൂപങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ, ആചാരത്തോടും മതവിശ്വാസത്തോടുമുള്ള നിങ്ങളുടെ സമീപനങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്?

മതവിശ്വാസവും മതപരമായ ആചാരങ്ങളും പ്രത്യേക സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഉത്പാദിപ്പിക്കുകയും നടപ്പിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രീതികൾ, മതങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയ, സാമ്പത്തിക, സാമൂഹിക മാനങ്ങൾ എന്നിവയിൽ ഞാൻ താൽപ്പര്യവാനാണ്. സമാനമായ വിഷയങ്ങളിൽ താൽപ്പര്യമുണ്ടാകുമ്പോൾ തന്നെ, അനിവാര്യമായും നിങ്ങൾ വ്യത്യസ്ത ദിശകളിലേക്ക് വലിച്ചെറിയപ്പെടുന്നുണ്ട്. മതത്തിന്റെ നരവംശശാസ്ത്രത്തിന്റെ മുഴുവൻ മേഖലയും വർഷങ്ങളായി മാറിയതിനാലും ഒരു പ്രത്യേക മതപാരമ്പര്യത്തിൽ നിങ്ങൾ പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ, ആ പഠനമേഖലയിൽ നടക്കുന്ന സംവാദങ്ങളുമായി നിങ്ങൾ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിനാലും ഇത് ഭാഗികമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, 1990കളുടെ മധ്യം വരെയുള്ള ജനപ്രിയ ഹിന്ദുമതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ പരിശോധിച്ചാൽ, ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളിൽ ശക്തമായ ശ്രദ്ധയുണ്ടായിരുന്നു. പോസ്റ്റ്-കൊളോണിയൽ വിമർശനങ്ങളുടെ ഫലമായി, ഈ പഠനമേഖല ഇൻഡോളജിയുമായി (ഇൻഡ്യാ പഠനങ്ങൾ) ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതിനാൽ ഒരു പരിധിവരെ അത് കാലാഹരണപ്പെട്ടു എന്നു പറയേണ്ടി വരും. ഇക്കാലത്ത് ഹിന്ദുമതത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ വശത്തെക്കുറിച്ചാണ് നമ്മൾ ചിന്തിക്കുന്നത്; ആചാരപരമായ വശം അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കേരളത്തിലെ ഇസ്‌ലാമിനെ അടുത്ത കാലത്ത് ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ, മതത്തിന്റെയും മതപരമായ അനുഷ്ഠാനങ്ങളുടെയും പ്രത്യേക രൂപങ്ങളുടെയും ദൈനംദിന കാര്യങ്ങളുടെയും ജൈവിക ഘടനയിൽ എനിക്ക് ഇപ്പോഴും താൽപ്പര്യമുണ്ട്. സാമൂഹിക-മത പരിഷ്കരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങളിൽ- അത് കേരളം പോലെയുള്ള ഒരു സ്ഥലത്ത് ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത ഒന്നാണ്.

ലൂയി ഡുമോ (Louis Dumont) വ്യക്തമാക്കിയതു പോലെ, ആചാരപരമായ അധികാരക്രമത്തിനും ഹിന്ദുമതത്തിനും മുൻപുള്ള ചില സമീപനങ്ങൾ കേരളത്തിലെ മറ്റ് സാമുദായിക സന്ദർഭങ്ങളിലേക്ക് എത്രത്തോളം കൈമാറ്റം ചെയ്യാവുന്നതാണ്?

ദക്ഷിണേഷ്യയിലെ അധികാര ശ്രേണിയെക്കുറിച്ചുള്ള ലൂയി ഡുമോയുടെ ചില ഉൾക്കാഴ്ചകൾ വളരെ പ്രസക്തമാണെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. ഇത് ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ചരിത്രപരമായ ശ്രേണിയല്ല. മറിച്ച് നമുക്കറിയാവുന്നതു പോലെ, ചരിത്രപരമായി ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ നിർമിച്ചതാണ്. എന്നിരുന്നാലും, സാമൂഹിക-മത ശ്രേണിയുടെ ഒരു പ്രത്യേക വശത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ശുദ്ധി-അശുദ്ധി വാദങ്ങളെ (purity and pollution) കുറിച്ചുള്ള ഡുമോയുടെ ധാരണ പ്രധാനമായി തുടരുമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. എന്നാൽ, ഇസ്‌ലാം പോലുള്ള മറ്റു സമുദായങ്ങൾക്കുള്ളിലെ സാമൂഹിക-മത ശ്രേണികൾ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ, ഇത്തരമൊരു സമീപനത്തിന്റെ പരിമിതി നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാക്കുന്നുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, കേരളത്തിൽ മുസ്‌ലിമാവുന്നത് ആളുകളുടെ ഗുണങ്ങളായാണ് കാണുന്നത്- ആളുകൾ വ്യത്യസ്തരായിരിക്കുന്നത് ഗുണങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്, അല്ലാതെ ശുദ്ധി-അശുദ്ധി സങ്കൽപ്പങ്ങളാൽ അല്ല. അതെല്ലാം മുസ്‌ലിം ഐക്യം എന്ന ആശയത്തോടൊപ്പം ചേർത്തിരിക്കുന്നു. സ്റ്റാറ്റസ് വ്യത്യാസങ്ങൾ ഇല്ല എന്നല്ല ഇതിനർത്ഥം, എന്നാൽ സാഹോദര്യത്തെക്കുറിച്ച ശക്തമായ ഊന്നൽ ഉണ്ടെന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, മക്കിം മാരിയറ്റിന്റെയോ വാലന്റൈൻ ഡാനിയേലിന്റെയോ ‘ഗുണങ്ങളെ’ (qualities)ക്കുറിച്ചുള്ള വാക്കുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ചിന്തിക്കുന്നത് കൂടുതൽ ഉപയോഗപ്രദമാകും.

ഫിലിപ്പോ ഓസെല്ല

ഇൻഡ്യയിലെയും പേർഷ്യൻ ഗൾഫിലെയും മുസ്‌ലിം സംരംഭകർക്കിടയിൽ ഇസ്‌ലാമിക ധാർമികതയുടെ പൊതു ആവിഷ്‌കാരങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് നവലിബറൽ പദ്ധതികളെ സുഗമമാക്കുന്നതെന്ന് ഇസ്‌ലാമിക പരിഷ്‌കരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ തെളിയിക്കുന്നു. രാഷ്ട്രീയ പദ്ധതികളും ധാർമിക സ്വയംനിർമിതികളും തമ്മിലുള്ള പരസ്പരബന്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നത് ധാർമിക യുക്തി, രാഷ്ട്രീയ പ്രതിനിധാനം, സാമ്പത്തിക ദിശാബോധം എന്നിവയുടെ രീതികൾ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ മതത്തിന്റെ പങ്ക് നന്നായി മനസ്സിലാക്കാൻ നമ്മെ സഹായിക്കുന്നത് എങ്ങനെയാണ്?

കേരളം പോലെയുള്ള ഒരു സ്ഥലത്തെ മതവിശ്വാസവും മതപാരമ്പര്യവും രാഷ്ട്രീയ ആചാരവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം എളുപ്പം മനസ്സിലാവുന്നതാണ്, അതേ സമയം പരസ്പരവിരുദ്ധമാണ്. ഒരു പരിധിവരെ, ദൈനംദിന രാഷ്ട്രീയം എല്ലായ്‌പ്പോഴും എന്റെ ഗവേഷണത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്, പക്ഷേ ഒരിക്കലും ഞാൻ നേരിട്ട് ഗവേഷണം നടത്തിയ ഒന്നായിരുന്നില്ല താനും. രാഷ്ട്രീയത്തെക്കാൾ മതവും സാമ്പത്തിക ആചാരവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം നോക്കുന്നതിലാണ് എനിക്ക് കൂടുതൽ താൽപ്പര്യം. മതവും രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള കത്തിടപാടുകൾക്ക് വ്യത്യസ്ത തലങ്ങളുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, കേരളത്തിൽ കമ്യൂണിസ്റ്റ് മുസ്‌ലിംകൾ ഉണ്ടായിരിക്കും, അവർക്ക് മതബോധം തങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവരുടെ രാഷ്ട്രീയത്തെക്കുറിച്ചുമുള്ള ധാരണയുടെ ഭാഗമല്ല. എന്നാൽ മറ്റ് സന്ദർഭങ്ങളിൽ, അത് പ്രസക്തമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, മുസ്‌ലിം ലീഗ് മുസ്‌ലിംകളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഒരു രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയാണ്, പക്ഷേ അതൊരു മതസംഘടനയല്ല. കേരള മതേതര രാഷ്ട്രീയത്തിനുള്ളിൽ അത് വ്യക്തമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ഇത് ചിലപ്പോൾ വിവാദമാകാറുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, ജമാഅത്തെ ഇസ്‌ലാമി പോലുള്ള ചില മത സംഘടനകൾ ഇപ്പോൾ മതപരിഷ്കരണത്തിന്റെ ആദർശങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ചില രാഷ്ട്രീയ രൂപകങ്ങൾ രൂപീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. മുസ്‌ലിം ലീഗ് രാഷ്ട്രീയത്തിനെതിരായ വിമർശനത്തിനുള്ള മറുപടിയാണിത്: “ഇവ മുസ്‌ലിം രാഷ്ട്രീയമല്ല, മുസ്‌ലിംകൾക്കുള്ള രാഷ്ട്രീയമാണ്, ഇവ ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ്”.

മതവും രാഷ്ട്രീയവും തമ്മിൽ നേരിട്ട്ബന്ധമില്ലെങ്കിലും, കേരളത്തിൽ ദൈനംദിന രാഷ്ട്രീയത്തെ നൈതികവത്കരിക്കുന്ന ഒരു പ്രക്രിയ നടന്നിട്ടുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയ അഴിമതിക്കെതിരായ പ്രഭാഷണങ്ങളുടെ രൂപവും പാരിസ്ഥിതിക പ്രശ്‌നങ്ങളുമായുള്ള ആക്റ്റിവിസ്റ്റുകളുടെ ഇടപെടൽ സംബന്ധിച്ച വ്യവഹാരങ്ങളും ഇതിനു രൂപം നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ചില സമയങ്ങളിൽ വളരെ യാഥാസ്ഥിതികമായ രീതിയിൽ പൊതു ധാർമികതയിലും ഇത് സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അതിനാൽ, രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ നൈതികവത്കരണം രണ്ട് വഴികളിലൂടെയും പോകാം- അത് പുരോഗമന രാഷ്ട്രീയത്തിലേക്ക് മാത്രമായി നയിക്കേണ്ട ഒന്നല്ല.

ലൂയി ഡുമോ

കുടിയേറ്റത്തിന്റെ ഘടനാപരമായ പങ്കിനെ കുറിച്ചും ദക്ഷിണേഷ്യയിലെ ആധുനിക ആത്മനിഷ്ഠതയുടെ പുനരുത്പാദനത്തെ കുറിച്ചും താങ്കൾ വിപുലമായി എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. ഗൾഫ് രാജ്യങ്ങളിലെ മലയാളി കുടിയേറ്റക്കാർ എങ്ങനെയാണ് ഭരണകൂടത്തിന്റെയും ക്ഷേമ സംഘടനകളുടെയും ഇടപെടലുകൾ ഉൾപ്പെടുന്ന ‘ധാർമിക പരിഭ്രാന്തിയുടെ’ (moral panic) വസ്തുക്കളായി മാറിയതെന്ന് നിങ്ങൾ അടുത്തിടെ കാണിച്ചുതന്നു. നിങ്ങളുടെ സൃഷ്ടിയിൽ, വർഗ, ജാതി, സാമുദായിക വീക്ഷണങ്ങൾ എന്നിവയാൽ ധാർമിക ലംഘനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വ്യവഹാരങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് അറിയിക്കുന്നത്?

കേരളം ഒരു വശത്ത് 1940കൾ മുതൽ എല്ലായ്‌പ്പോഴും പുരോഗമന രാഷ്ട്രീയം നിലനിന്നിരുന്ന ഒരു സംസ്ഥാനമാണ്. ഇത് എങ്ങനെ വളരെ യാഥാസ്ഥിതികമായ അവസ്ഥയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ലിംഗഭേദത്തെയും ലൈംഗികതയെയും കുറിച്ചുള്ള ധാരണകളെ പരാമർശിച്ചു കൊണ്ട് ചിന്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ചരിത്രപരമായി, ഇത് എല്ലായ്പ്പോഴും അങ്ങനെയായിരുന്നില്ല. വ്യത്യസ്ത സാമൂഹിക, ലിംഗപരമായ സ്ഥാനങ്ങളിലും അതുപോലെ അടുപ്പമുള്ള ബന്ധങ്ങളിലും പരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്താൻ ആളുകൾക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ച നിമിഷങ്ങളുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഒരു വശത്ത് ആധുനികവത്കരണവും ആധുനികതയും, മറുവശത്ത് സാമൂഹികവും ധാർമികവുമായ യാഥാസ്ഥിതികതയും, ഈ രണ്ടു കാര്യങ്ങളും പരസ്പരം ചേർന്ന് പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ, കേരളം ഇൻഡ്യയുടെ ഇതര ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമല്ലെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു.

അതുപോലെ, സാമൂഹിക ചലനാത്മകതയും, ധാർമികവും സാമൂഹികവുമായ യാഥാസ്ഥിതികതയുടെ അളവും തമ്മിൽ ഒരു നിശ്ചിത ബന്ധമുണ്ട്. ഇത് ലിംഗഭേദത്തെക്കുറിച്ച് മാത്രമല്ല. വ്യത്യസ്ത സമൂഹങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, പൊതുവും സ്വകാര്യവുമായ ധാർമികതയുടെ വ്യത്യസ്ത രജിസ്റ്ററുകളുണ്ട്. പൊതു വ്യവഹാരത്തിൽ, മുസ്‌ലിംകൾ മറ്റ് സമുദായങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് കൂടുതൽ യാഥാസ്ഥിതികരായി സ്വയം രൂപപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് നഗര/ഗ്രാമ വ്യത്യാസങ്ങൾ, വിദ്യാഭ്യാസപരമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ, വർഗ വ്യത്യാസം എന്നിങ്ങനെ നിരവധി ഘടകങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. കേരളത്തിൽ, മതത്തെക്കാളും വിശ്വാസത്തെക്കാളും ഒരുപക്ഷേ പ്രസക്തമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഇവയാണ്. വിവിധ സമുദായങ്ങളിൽ ഉടനീളം, പൊതു-സ്വകാര്യ ജീവിതത്തിന്റെ, ധാർമികതയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വംശീയ നവീകരണ പ്രക്രിയകൾക്കുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇത് സ്ത്രീകളിലും പുരുഷന്മാരിലും ഗണ്യമായ ഇരട്ടത്താപ്പോടെയും വിവേചനത്തോടെയുമാണ് നടപ്പാക്കപ്പെടുന്നത്.

കേരളത്തിലും ശ്രീലങ്കയിലെ കൊളംബോയിലും ഇസ്‌ലാമിക ചാരിറ്റി പ്രവർത്തനങ്ങളിലെ പരിവർത്തനങ്ങളെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ ഗവേഷണം നടത്തി. ഈ പ്രാദേശിക സന്ദർഭങ്ങൾ- ജാതിനില, ബന്ധുത്വം, രാഷ്ട്രീയ രക്ഷാകർതൃത്വം എന്നിവയുടെ വ്യത്യസ്ത ചരിത്രപരമായ കോൺഫിഗറേഷനുകൾ- സമ്മാന സമ്പ്രദായങ്ങളുടെയും മതപരമായ ആത്മനിഷ്ഠതയുടെയും വൈജാത്യത്തെ എങ്ങനെ പ്രകടമാക്കുന്നു?

ഈ പ്രാദേശിക സന്ദർഭങ്ങൾ തമ്മിൽ സമാനതകളും വ്യത്യാസങ്ങളുമുണ്ട്. കൊടുക്കൽ-വാങ്ങളുകളെ സംബന്ധിച്ച സൗത്ത്-ഏഷ്യൻ ധാരണകൾ പ്രധാനമാണെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. അത് സാമൂഹിക ബന്ധങ്ങളെ ശക്തിപ്പെടുത്തുക മാത്രമല്ല, ബന്ധങ്ങളെ ദുർബലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന വളരെ ശക്തമായ ഒരു സംഭവമാണ്.

മക്കിം മാരിയറ്റ്

തീർച്ചയായും, വ്യത്യസ്ത മതപാരമ്പര്യങ്ങൾ തമ്മിൽ വലിയ വ്യത്യാസങ്ങളുമുണ്ട്. രണ്ട് കാരണങ്ങളാൽ അതെനിക്ക് വളരെ രസകരമായിരുന്നു. ഒരു കാരണം, സകാത്ത് പോലുള്ള ജീവകാരുണ്യ ദാനത്തിന്റെ ഇസ്‌ലാമിക രൂപങ്ങൾ നോക്കുന്നതിലൂടെ, ദക്ഷിണേന്ത്യക്ക് പുറത്ത് സംവാദങ്ങളും താരതമ്യ സാമഗ്രികളും തേടാൻ ഒരാൾ നിർബന്ധിതനാകുന്നു. അതു വളരെ പ്രധാനമാണ്, കാരണം ഒരു ദക്ഷിണേഷ്യൻവാദി എന്ന നിലയിൽ, ദക്ഷിണേഷ്യയെ തന്നെ പരാമർശിച്ചുകൊണ്ട് മാത്രം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന സങ്കീർണതയുടെ ഒരു തലം ഉള്ളതായി കാണുന്ന പഴയ പ്രശ്നത്തിലേക്ക് ഞാൻ എപ്പോഴും ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു. ഇസ്‌ലാമിക ചാരിറ്റിയിലേക്ക് നോക്കുന്നതിലൂടെ, മുസ്‌ലിം ലോകത്ത് മറ്റെവിടെയെങ്കിലും സമാനമായ ആചാരങ്ങൾ കാണാൻ ഞാൻ നിർബന്ധിതനായി. കേരളത്തിലോ ശ്രീലങ്കയിലോ നടക്കുന്ന സംവാദങ്ങൾ മുസ്‌ലിം ലോകത്ത് മറ്റെവിടെയെങ്കിലും നടക്കുന്നുണ്ടോ ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. ഉദാഹരണത്തിന്, മുസ്‌ലിം ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഒരു വ്യക്തിഗത പ്രവൃത്തിയായി നൽകണമോ എന്ന പ്രശ്നം; ചാരിറ്റബിൾ സ്രോതസ്സുകൾ ഒരു ഓർഗനൈസേഷനിലൂടെ ഒരുമിച്ച് ശേഖരിക്കേണ്ടതുണ്ടോ; അത് സ്വീകർത്താവുമായി ഒരു പ്രത്യേക ബന്ധം സ്ഥാപിക്കുന്ന ഒന്നാണോ; സ്വീകർത്താവിന്റെ ജീവിതത്തെ പരിവർത്തനം ചെയ്യാനുള്ള ബാധ്യത അതിൽ ഉൾപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടോ എന്നതും. ഈ വിശാലമായ സംവാദങ്ങൾ നടക്കുന്നത് ദക്ഷിണേഷ്യയിൽ മാത്രമല്ല, അതിനാൽ വിശദീകരണങ്ങളിൽ പ്രത്യേക പ്രാദേശിക ചരിത്രങ്ങളെ പരാമർശിക്കാൻ കഴിയില്ല. മറിച്ച്, വിശാലമായ സംവാദങ്ങളെക്കുറിച്ചും കാലാകാലങ്ങളിൽ മതപരമായ ആശയങ്ങൾ വേർതിരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും ചിന്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

പറഞ്ഞുവരുമ്പോൾ, രണ്ടാമത്തെ കാരണം, കേരളത്തിലും ശ്രീലങ്കയിലും മതേതര രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ മണ്ഡലത്തിൽ പരസ്പരം വ്യത്യസ്ത സമുദായങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നു എന്നതാണ്. ഈ സന്ദർഭം കാരണം, വ്യത്യസ്തമായ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ ഞാൻ നിർബന്ധിതനായി: മുസ്‌ലിം സമുദായങ്ങൾക്കുള്ളിലെ ആചാരങ്ങളുമായി മാത്രം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഒന്നായി മുസ്‌ലിം ചാരിറ്റി മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കുക. ഒരു പ്രത്യേക മതപാരമ്പര്യത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഉയർന്നുവരുന്ന ഭക്തിയുടെ ഒരു രൂപമായി ചാരിറ്റിയെ രൂപപ്പെടുത്തിയേക്കാം. കേരളത്തിൽ മുസ്‌ലിംകളും ക്രിസ്ത്യാനികളും ഹിന്ദുക്കളും അതുപോലെ തന്നെ മതേതര രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ശക്തമായ പാരമ്പര്യവുമുള്ള കേരളം പോലെയുള്ള സങ്കീർണമായ സാഹചര്യങ്ങളിൽ, മതപരവും ജീവകാരുണ്യവുമായ ദാനങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ആശയങ്ങൾ പ്രചരിക്കുന്നതും സമുദായങ്ങൾക്കിടയിൽ പരസ്പരബന്ധം സ്ഥാപിക്കുന്നതും എങ്ങനെയെന്ന് നോക്കാൻ ഞാൻ നിർബന്ധിതനായി. അത് ജീവകാരുണ്യത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ മാത്രമല്ല, സാമൂഹിക പ്രവർത്തനത്തിലും സന്നദ്ധതയിലുമുള്ള സന്ദർഭങ്ങളിലും പ്രത്യേകിച്ചും സത്യമാണ്.

ഭക്തി പോലുള്ള ഇസ്‌ലാമിക വിഭാഗങ്ങൾക്ക് മുൻഗണന നൽകുന്നതിനുപകരം, ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പ്രാദേശിക സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥകളുമായും മതപരമായ വൈവിധ്യങ്ങളുമായും എങ്ങനെ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നതിലും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണെന്ന് കരുതുന്നുണ്ടോ?

ഞാൻ പറയുന്നത്, ധർമനിഷ്ഠയുള്ളവരുടെ രൂപഘടനക്കായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരു പുണ്യപ്രവൃത്തിയായി ദാനധർമങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കിയാൽ, കേരളം പോലെയുള്ള ഒരു സ്ഥലത്ത് അത് പ്രവർത്തിക്കുന്ന രീതി സമ്പ്രദായങ്ങളുമായി പങ്കുവെക്കുന്ന മാർഗങ്ങളിലൂടെ പ്രകടിപ്പിക്കാം. മറ്റു സമുദായങ്ങളുടെ, പ്രത്യേക കമ്മ്യൂണിറ്റികൾ പങ്കിടുന്ന ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ നൽകുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ നിങ്ങൾ ഏർപ്പെടുന്നു. ഇത് ചരിത്രപരമായി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നതും എല്ലാ സമയത്തും ഒരുപോലെയല്ലാത്തതുമായ ഒരു തരത്തിലുള്ള വിശാലമായ ഫീൽഡിനുള്ളിൽ സംഭവിക്കുന്നതുമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, ജമാഅത്തെ ഇസ്‌ലാമിക്ക് കേരളത്തിൽ ഗണ്യമായ സാന്നിധ്യമുണ്ട്, മാത്രമല്ല അതിന്റെ പരിമിതമായ ആക്റ്റിവിസ്റ്റ്-പിന്തുണക്കപ്പുറം സ്വാധീനമുണ്ട്. ഈ സംഘടനക്ക് ഒരു വശത്ത് സാമൂഹിക ആക്റ്റിവിസത്തിന്റെ തലവുമുണ്ട്, മറുവശത്ത് സാമൂഹിക വികസനത്തിന് മതപരമായ ചാരിറ്റി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്ന മറ്റൊരു തലവുമുണ്ട്. സമാനമായ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്ന ക്രിസ്ത്യൻ അല്ലെങ്കിൽ മതേതര സംഘടനകളിൽ നിന്ന് ഇത് വളരെ വ്യത്യസ്തമല്ല. വ്യത്യസ്ത സന്ദർഭങ്ങളും സമൂഹങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ആശയങ്ങളുടെയും പ്രയോഗങ്ങളുടെയും പ്രചാരവും വ്യത്യസ്ത ചരിത്ര കാലഘട്ടങ്ങളിൽ അവ എങ്ങനെ നീങ്ങുന്നുവെന്നും നോക്കുക എന്നതാണ് എനിക്ക് രസകരമായത്.

തീരദേശ കേരളത്തിൽ നിങ്ങളുടെ വരാനിരിക്കുന്ന ഫീൽഡ് വർക്ക്, കരകൗശല-മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളുടെ അപകട സാധ്യതയോടുള്ള മനോഭാവവും അതുപോലെ അവരുടെ രാഷ്ട്രീയവും സാമൂഹികവുമായ ഗമനങ്ങളെ പിന്തുണക്കുന്നതിൽ കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ പങ്കിനെ കുറിച്ചുമൊക്കെ പരിശോധിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ മുൻ സൈറ്റുകളുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ, കത്തോലിക്കാ സഭ പൊതുമണ്ഡലത്തിന്റെ രൂപരേഖ രൂപപ്പെടുത്തിയത് ഏതൊക്കെ വിധത്തിലാണ് എന്നാണ് നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നത്?

ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഞാൻ ഗവേഷണം നടത്തുന്നത് ഇതാദ്യമല്ല. എന്റെ ആദ്യത്തെ ഫീൽഡ് റിസർച്ചിൽ, ഞാൻ എഴുതിയത് ഒരു ഹിന്ദു സമൂഹത്തെക്കുറിച്ച് മാത്രമാണ്, അത് ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും ഹിന്ദുക്കൾക്കുമിടയിൽ ഏതാണ്ട് തുല്യമായി വിഭജിക്കപ്പെട്ട ഒരു ഗ്രാമത്തിലായിരുന്നു. അവിടെ മുസ്‌ലിംകൾ ഉണ്ടായിരുന്നേയില്ല. എന്നിരുന്നാലും, ക്രിസ്ത്യാനികൾ കത്തോലിക്കരായിരുന്നില്ല- അവർ ഒന്നുകിൽ സിറിയൻ ക്രിസ്ത്യാനികളോ അല്ലെങ്കിൽ മാർത്തോമാ ക്രിസ്ത്യാനികളോ ആയിരുന്നു. ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ, ഹിന്ദു ഗ്രാമം ആയതിനാൽ, വലിയ വ്യത്യാസം, സാമൂഹികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ സംഘടനയുടെ രൂപമായി സഭ പ്രവർത്തിക്കുന്ന രീതിയും അതുപോലെത്തന്നെ സാമ്പത്തിക സമ്പ്രദായങ്ങൾക്കും പ്രവർത്തനത്തിനും പിന്തുണ നൽകുന്നതുമായിരുന്നു. കൂടാതെ, ഒരു വലിയ പരിധിവരെ, ക്രിസ്ത്യൻ പള്ളികളെ ഹിന്ദുക്കളും മുസ്‌ലിംകളും കാണുന്നത്, അവർ ചില മാർഗനിർദേശങ്ങളും പിന്തുണയും നൽകുന്ന രീതിക്ക് അനുകരിക്കേണ്ട ഒന്നായിട്ടാണ്. അവ കേരളത്തിൽ വളരെ സാധാരണമായ ആംഗലേയ പദങ്ങളാണ്. “അതുകൊണ്ടാണ് ക്രിസ്ത്യാനികൾ എല്ലാവരേക്കാളും മെച്ചമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നത്” എന്ന് പലപ്പോഴും പറയപ്പെടുന്നത്. കാരണം ഒരു സംഘടന എന്ന നിലയിൽ എന്തുചെയ്യണമെന്ന് അവരോട് പറയുകയും മാർഗനിർദേശം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. വളരെ ഒത്തിണക്കമുള്ള ഒരു സമൂഹത്തിൽ അവർ പിന്തുണക്കപ്പെടുന്നുവെന്നും അതുപോലെ തന്നെ സമ്പന്നരും മികച്ച വിദ്യാഭ്യാസമുള്ളവരുമാണെന്ന് ഒരു ധാരണയുണ്ട്. ഒരു പരിധി വരെ അത് സത്യമായിരിക്കാം.

നേരെമറിച്ച്, ഞാൻ ഗവേഷണം നടത്തുന്ന തീരകേരളത്തിലെ പ്രദേശം പ്രധാനമായും കത്തോലിക്കാ മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളാണ്. പോർച്ചുഗീസ് കൊളോണിയൽ അധിനിവേശത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ വിശുദ്ധ സേവ്യറിനൊപ്പം ഒരു കാലത്ത് കത്തോലിക്കാ മതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ട മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളാണ് ഇവർ. തെക്കൻ കേരള സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഈ സമയത്ത്, പോർച്ചുഗീസുകാർ സൈനിക-സാമ്പത്തിക പിന്തുണക്ക് പകരമായി മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളെ മതപരിവർത്തനം ചെയ്യാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഇത് വിപുലീകരണത്തിനായുള്ള ഒരു യഥാർത്ഥ അന്വേഷണത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു. ഈ മേഖലകളിൽ അവർക്ക് ഏതാണ്ട് പൂർണമായ പരമാധികാരം നൽകപ്പെട്ടു. ഫലപ്രദമായി ഒരു സംസ്ഥാനത്തിനുള്ളിൽ മറ്റൊരു സംസ്ഥാനം രൂപീകരിച്ചു. മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളെ മതപരിവർത്തനം ചെയ്യാൻ മാത്രമല്ല, അവരെ രാഷ്ട്രീയമായും സാമ്പത്തികമായും നിയമപരമായും നിയന്ത്രിക്കാനും അവർക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചു.

നൂറുവർഷങ്ങൾ മുന്നോട്ടു പോയി മുപ്പതും നാൽപ്പതും വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് കത്തോലിക്കാ സഭ മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളുടെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിൽ അങ്ങേയറ്റം സജീവമാണ്. അവരുടെ താൽപ്പര്യങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുകയും സാമൂഹിക പിന്തുണ, വിദ്യാഭ്യാസം എന്നിവയിലൂടെയും മറ്റും അവരെ അണിനിരത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഇവിടെ കത്തോലിക്കാ സഭ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. വാസ്തവത്തിൽ, ഈ തീരദേശ സമൂഹങ്ങൾ ഗ്രാമങ്ങൾക്കും പഞ്ചായത്തുകൾക്കും പകരം പള്ളികൾക്കും ഇടവകകൾക്കും ചുറ്റുമാണ് രൂപീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. തീർച്ചയായും, മതപരമായ ക്രമങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് കാര്യമായ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. വളരെ ശക്തമായ ഈശോസഭയുടെ സാന്നിധ്യം ഉണ്ട്, അവർ രൂപതകളിൽ നിന്ന് സ്വതന്ത്രമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

കേരളത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സമീപകാല പഠനങ്ങൾ വികസനത്തിന്റെ സമത്വപരമായ ‘കേരള മോഡലിന്റെയും’ അതിന്റെ ആഘോഷങ്ങളുടെയും പ്രബലമായ ജനകീയ വാദങ്ങളെയും അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നതായിരുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യം, മതപരമായ വൈവിധ്യം എന്നിവയുടെ കേരളത്തിന്റെ ഗുണങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്യാതെ ആഘോഷിക്കുന്ന വികസനവാദ വിവരണങ്ങളിൽ നിന്ന് മാറി, പ്രദേശത്തിന്റെ സമാധാനം മനസ്സിലാക്കുന്ന ഈ പ്രസ്ഥാനത്തിൽ, കേരളത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഉയർന്നുവരുന്ന ഗവേഷണങ്ങൾ വംശശാസ്ത്രപരമായി ഈ വിഷയങ്ങളിൽ എങ്ങനെ വീണ്ടും ഇടപെടുമെന്നാണ് നിങ്ങൾ കരുതുന്നത്? 

കേരള മോഡലിന്റെ വികസനത്തെക്കുറിച്ചും അതിന് അടിവരയിടുന്ന വാദങ്ങളെ കുറിച്ചും എനിക്ക് വളരെയധികം സംശയമുണ്ടായിരുന്നു. പറഞ്ഞുവരുമ്പോൾ, കേരളം ഇൻഡ്യയിലെ മറ്റിടങ്ങളിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമാണ്. പരിമിതികളുള്ളവർക്കിടയിലും മെച്ചപ്പെട്ട വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിൽ നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ മകളെ സ്കൂളിൽ അയക്കണോ വേണ്ടയോ എന്നതല്ല ചർച്ച. നിങ്ങളുടെ മകൾ എവിടെ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ പോകണം, അവൾ എന്ത് ബിരുദവും തുടർവിദ്യാഭ്യാസവും എടുക്കും എന്നതാണ് ചർച്ച. ആരോഗ്യത്തെക്കുറിച്ച് ആളുകൾ ചിന്തിക്കുന്ന രീതി അല്ലെങ്കിൽ ആക്സസ്സ് വളരെ വ്യത്യസ്തമാണ്. വീണ്ടും, “എന്റെ ഭാര്യ ഗർഭിണിയാണ്, ഞാൻ അവളെ ഡോക്ടറുടെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകണോ വേണ്ടയോ?” തുടങ്ങിയ പ്രശ്‌നങ്ങളൊന്നുമില്ല. കേരളത്തിൽ ആ പ്രശ്‌നം നിലവിലില്ല- ആരോഗ്യം ലഭ്യമായതിനാൽ ഒരാൾ ആശുപത്രിയിൽ പോയാൽ മതി.

കേരള മോഡലിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു റിവിഷനിസ്റ്റ് വിമർശനം കേരളത്തിൽ എന്താണ് മാറിയതെന്ന് തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്. സംസ്ഥാനം നൽകുന്നതും സ്വകാര്യമായി ലഭ്യമായതും ആർക്കൊക്കെ ഒന്നോ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊന്നോ ആക്‌സസ് ചെയ്യാനാകുമെന്നതും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ പ്രശ്‌നമാണ് ഇപ്പോൾ. ഈ മാറ്റങ്ങൾ പുരോഗമനപരവും വികസനപരവുമായ രാഷ്ട്രീയം കൊണ്ടായിരിക്കണമെന്നില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് മുൻപും ശേഷവും കേരളത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ കുടിയേറ്റത്തിന് വലിയ പങ്കുണ്ട്. 1920കളിൽ സിലോണിലേക്കും മലേഷ്യയിലേക്കും വടക്കേ ഇന്ത്യയിലേക്കും കുടിയേറ്റം നടന്നിരുന്നു, തുടർന്ന് 1940കളിലും 50കളിലും ഇറാഖിലേക്കും കുവൈത്തിലേക്കും കുടിയേറ്റം നടന്നു. അതിനുശേഷം ഗൾഫിലേക്ക് കൂട്ട കുടിയേറ്റം ഉണ്ടായി. ഇവിടെ കോസ്‌മോപൊളിറ്റനിസത്തിനായുള്ള പ്രേരണ വരുന്നത് വളരെ യാഥാസ്ഥിതികമായ ഒരു സമൂഹത്തിൽ നിന്നാണ്. അവിടെ നിങ്ങൾക്ക് സ്വയം എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ മറ്റെവിടെയെങ്കിലും പോകേണ്ടിവന്നു. ഈ പ്രസ്ഥാനത്തെ ജാതി ശ്രേണികൾ, തൊട്ടുകൂടായ്മ, അടുപ്പമില്ലായ്മ, വളരെ യാഥാസ്ഥിതികമായ ഒരു കൂട്ടുകുടുംബ വ്യവസ്ഥ എന്നിവ സ്വാധീനിച്ചു. തീർച്ചയായും, വിദ്യാഭ്യാസം അതിൽ ഒരു മൂല്യമായിത്തീരുന്നു. കാരണം അത് കുടിയേറ്റവും ചലനാത്മകതയെ ഏറ്റെടുക്കാൻ നിങ്ങളെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു.

മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ചരിത്രപരവും സാമൂഹികശാസ്ത്രപരവുമായ ഗവേഷണങ്ങളുടെ അഭാവം കേരളാ പഠനത്തിൽ വളരെക്കാലമായി നാം അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് പ്രശ്‌നകരമാണ്, കാരണം നിങ്ങൾ ഗവേഷണം നടത്തുമ്പോൾ, നിങ്ങൾക്ക് താരതമ്യ കോണുകൾ ഇല്ല. നിങ്ങൾക്ക് നിർമിക്കാനുള്ളത് വളരെ കുറവാണ്. തൽഫലമായി, നിലവിലുള്ള പല ഗവേഷണങ്ങളും സ്വയം റഫറൻസായി മാറുന്നു. അതിനാൽ, കേരളത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഗവേഷണത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ കൂടുതൽ മെച്ചമാണ്.

എന്നിരുന്നാലും, ഇത് ഇതിനോടകം ഇരുപത് വർഷം മുൻപുള്ളതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ്. കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയെക്കുറിച്ച് എഴുതുന്ന രാഷ്ട്രീയ ശാസ്ത്രജ്ഞർ, കേരളത്തിന്റെ വികസന പദ്ധതികളിലേക്ക് ഒരു വഴിയോ മറ്റോ നോക്കുന്ന വികസന ശാസ്ത്രജ്ഞർ, അല്ലെങ്കിൽ കുടിയേറ്റം നോക്കുന്ന ജനസംഖ്യാശാസ്‌ത്രജ്ഞർ എന്നിവരാൽ ഗവേഷണം അധികമായി നിർണയിക്കപ്പെടുന്നില്ല. ഒരുപക്ഷേ ഇപ്പോഴും കുറവുള്ളത് കൂടുതൽ കൃത്യവും സുപ്രധാനവുമായ ചരിത്രപഠനങ്ങളാണ്. കേരളത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചരിത്രരചനയിൽ വളരെ ശക്തമായ രാഷ്ട്രീയ അല്ലെങ്കിൽ സാമുദായിക വിവരണങ്ങളുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയ വീക്ഷണങ്ങൾ ഒരു ടെക്സ്റ്റിന്റെ തുടക്കത്തിൽ തന്നെ അംഗീകരിക്കേണ്ട ഒന്നായി മാറിയിരിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ പാരമ്പര്യങ്ങളെ നിൽക്കാനും അംഗീകരിക്കാനും. ഉദാഹരണത്തിന്, ശാസ്ത്രീയമായി, ഒരു പിഎച്ച്‌ഡിയുടെയോ പുസ്തകത്തിന്റെയോ ആദ്യ രണ്ട് പേജുകളിൽ, മുസ്‌ലിം ചരിത്രകാരന്മാരും സാമൂഹ്യശാസ്ത്രജ്ഞരും തങ്ങൾ പരിഷ്‌കരണവാദികളാണോ യാഥാസ്ഥിതികരാണോ എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കേണ്ടതുണ്ട്. തുടർന്നുള്ള കാര്യങ്ങൾ ആ ദിശയിലാണ്. ഇത് ഗണ്യമായി മാറി. രക്ഷാധികാരികളെ അപ്രീതിപ്പെടുത്തുമെന്ന് ഭയന്ന് ചെയ്‌തത് ആവർത്തിക്കുന്നതിനെക്കാൾ നോവൽ സ്കോളർഷിപ്പിൽ വളരെയധികം താൽപ്പര്യമുള്ള വളരെ ആവേശകരമായ ജൂനിയർ ചരിത്രകാരന്മാരും സാമൂഹിക ശാസ്ത്രജ്ഞരും ഇന്ന് ധാരാളമുണ്ട്.

“പരമാധികാരം, വിശുദ്ധി, മണ്ണ്” എന്നിവയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന എൻടാംഗിൾഡ് വേൾഡ്സ് പ്രോജക്റ്റിലേക്ക് മടങ്ങുക- നിങ്ങളുടെ വരാനിരിക്കുന്ന ഗവേഷണത്തിൽ, സ്വയം ഫാഷനിങിന്റെ ദൈനംദിന പദ്ധതികൾക്കുള്ളിൽ പരമാധികാരവും ഭരണവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ എങ്ങനെയാണ് നിങ്ങൾ നോക്കി കാണുന്നത്?

കത്തോലിക്കാ മത്സ്യത്തൊഴിലാളിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ അവരിൽ നിരവധി ഇനങ്ങളുണ്ട്. ഭരണകൂടവുമായുള്ള ബന്ധമുണ്ട്, അത് വിവാദപരമാണ്. കാരണം അവർ അജ്ഞരും അക്രമാസക്തരും മദ്യപാനികളും എല്ലാമുള്ള ആളുകളായി നിഷേധാത്മകമായി സ്റ്റീരിയോടൈപ്പ് ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ഭരണകൂടത്തിന് അവരെ അടിച്ചമർത്തുന്നതിൽ പങ്കുണ്ട്. പ്രധാന വികസന ഇടപെടലുകളിൽ നിന്ന് പലപ്പോഴും അവർ വിച്ഛേദിക്കപ്പെടുന്നു. എന്ത് സംഭവിച്ചാലും മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളുമായി കൂടിയാലോചിച്ച് ഒരിക്കലും ഒന്നും ചെയ്യില്ല. കാരണം അവരെ ‘നന്നാക്കാൻ’ കഴിയാത്തവരായി ഭരണകൂടം കാണുന്നു.

കൂടാതെ, മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾക്കു വേണ്ടി നിലകൊള്ളുന്ന സംഘടനകളുമായി വിവാദപരമായ ബന്ധം നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്. ഈ സംഘടനകൾക്ക് പിന്തുണക്കാരുള്ളത്രയും തന്നെ വിരോധികളുമുണ്ട്. ഈ സംഘടനകൾ വളരെയധികം കത്തോലിക്കാ ആധിപത്യമുള്ളവയാണ്- ഹിന്ദു, മുസ്‌ലിം മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ ഇതിൽ നിന്നെല്ലാം വെട്ടിമാറ്റപ്പെട്ടതായി തോന്നുന്നു. കത്തോലിക്കാ സഭയുമായും അതിന്റെ അധികാര ശ്രേണികളുമായും ഇവകൾക്കൊക്കെ ബന്ധമുണ്ട്. അതുപോലെ തന്നെ ശക്തരായ സഭാ മേധാവികളായ വിശുദ്ധ പിതാക്കളുടെ സ്വതന്ത്രാധികാരം. വ്യത്യസ്‌ത തരത്തിലുള്ള വിശ്വസ്‌തതയും പരമാധികാരങ്ങളും സൃഷ്‌ടിക്കുന്ന, സഭാ ശ്രേണിയുമായി ഈ വിശുദ്ധർക്ക് മാപ്പ് പറയേണ്ടുന്ന ആവശ്യമേ വരുന്നുമില്ല.

പിന്നെ, മറ്റൊരു തലം കൂടിയുണ്ട്: കടലുമായുള്ള ബന്ധം, ഞാൻ കൂടുതൽ ചിന്തിക്കുന്ന കാര്യമാണ്. വടക്കൻ കേരളത്തിലെ മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളെക്കുറിച്ചു ഗവേഷണം നടത്തുന്ന, വാട്ടർലൂ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ഒരു സഹപ്രവർത്തകനും സുഹൃത്തുമായ (ഗോട്സ് ഹോപ്പ് (Götz Hoeppe)നോട് ഞാൻ കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് സംസാരിച്ചിരുന്നു. മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ കടലിലെ മത്സ്യത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, അത് കണക്കാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നായി അവർ കരുതുന്നില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചു. മത്സ്യം ബോട്ടിലുണ്ടെങ്കിലും എണ്ണിയാലൊടുങ്ങില്ല. കടലുമായുള്ള ബന്ധവും ഒരു പരിധിവരെ സ്വാതന്ത്ര്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾക്ക് ശ്രേണികളുണ്ട്, എന്നാൽ മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധങ്ങൾ അത്രത്തോളം ശ്രേണികളിലല്ല. ഈ കരകൗശല മത്സ്യബന്ധന ബോട്ടുകൾ എഞ്ചിനുകൾ ഉപയോഗിച്ചാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. മൂന്ന് മുതൽ നാല് വരെ ആളുകൾ, ചിലപ്പോൾ അഞ്ച് പേർ. ആളുകൾ ദിവസേനയല്ല, ആഴ്ചതോറും ആരുടെ കൂടെ മീൻ പിടിക്കണമെന്ന് തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു. മുതലാളിത്ത ഇതര ബന്ധങ്ങളെ കാൽപനികവത്കരിക്കാതെ, കടലുമായുള്ള ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചും കടലിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ പരസ്പരം ആശ്രയിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. കടലും ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ഒന്നാണ് ഇപ്പോൾ.

മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾക്കിടയിൽ അപകടസാധ്യത പരസ്പരം പങ്കിടുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നു…

എനിക്ക് ഇപ്പോൾ അതേകുറിച്ചു വേണ്ടത്ര അറിവില്ല. പക്ഷേ ആളുകൾ കൂട്ടമായി ഭയപ്പെടുന്നുണ്ട് എന്നറിയാം. മൺസൂൺ സമയത്ത് നിങ്ങളൊന്ന് കടലിൽ പോയി നോക്കൂ, അവിടെ നാല് മീറ്റർ ഉയരമുള്ള തിരമാലകളുണ്ടാകും. മണിക്കൂറിൽ നാൽപ്പത് മുതൽ അൻപത് കിലോമീറ്റർ വരെ വേഗതയിൽ വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റ്, ശക്തമായ ഒഴുക്ക്, ഇടിമിന്നൽ, പെട്ടെന്നുള്ള മൂടൽമഞ്ഞ്. ഓഖി ചുഴലിക്കാറ്റിൽ നാശനഷ്ടം സംഭവിച്ച ആളുകളിൽ നിന്ന് ഞങ്ങൾ നിരവധി അഭിമുഖങ്ങൾ ശേഖരിച്ചിരുന്നു. അവർ കപ്പൽ തകർന്ന് സമുദ്രത്തിന്റെ നടുവിൽ പ്ലാസ്റ്റിക് പാത്രങ്ങൾ മുറുകെപ്പിടിച്ച് രണ്ട് ദിവസം ചെലവഴിച്ചു- അതെത്ര ഭയാനകമാണ്? അവർ ഒരുമിച്ച് നിൽക്കാനും ജീവനോടെ തുടരാനും അപ്പോഴും പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കളോടൊപ്പം കടലിലായിരിക്കുക എന്നത് മനോഹരമാണ്. പക്ഷേ അപകടവും ഭയവും ഉണ്ട്. ഭരണകൂടത്തിന്റെയും സഭയുടെയും കടലിന്റെയും കാര്യത്തിൽ, പരമാധികാരത്തിന്റെ ഒന്നിലധികം രൂപങ്ങളുമായി തീർച്ചയായും സങ്കീർണ്ണമായ ബന്ധങ്ങളുണ്ട്.

മൊഴിമാറ്റം: കുഞ്ഞുട്ടി തെന്നല